Ik begon de dag met dit artikel in Trouw, waar ik het gisteren al over had met vriend Rembrandt Frerichs. Joep Beving is een fenomeen. Er wordt veel over hem gedicussieerd.
https://blendle.com/i/trouw/simpel-maar-doeltreffend/bnl-trn-20170406-7983246?campaign=social-share&source=blendle&content=blendletrending-ios&sharer=eyJ2ZXJzaW9uIjoiMSIsInVpZCI6InRpZXNtZWxsZW1hIiwiaXRlbV9pZCI6ImJubC10cm4tMjAxNzA0MDYtNzk4MzI0NiJ9
Maar waarom eigenlijk?
Ik schreef enkele jaren geleden deze blog post:
http://blog.tiesmellema.nl/2015/01/einaudi_21.html
Ik was verrast een jonge man te ontmoeten die van klassieke muziek hield. Vooral Einaudi. Prima natuurlijk. Einaudi is klassieke muziek. Joep Beving ook. Het heeft er alle kenmerken van. Het is luistermuziek die inspiratie haalt bij Glass en Satie.
Maar de discussie die deze muziek oproept heeft met een aantal zaken te maken:
Het is eigenlijk helemaal geen goede muziek, maar behaagziek troep die aan de buitenste regionen van de oppervlakte blijft hangen.
Zo, dat is eruit.
Dit is natuurlijk ontzettend subjectief. Dit vind ik. Dat mag.
Er denken meer mensen zo over deze muziek. Vooral 'kenners', mensen die meer muziek hebben gehoord en altijd op zoek zijn naar klanken die andere emoties en gevoelens overbrengen.
Maar er is iets mis met de klassieke muziek, al decennia. Het publiek loopt sterk terug. Klassieke muziek is elitair en als jongere heb je niets in een concertzaal te zoeken.
Eens!
Joep Beving en Einaudi brengen jongeren naar de concertzaal, zorgen ervoor dat miljoenen mensen wegdromen op klassieke pianomuziek zoals ik luister naar Keith Jarret en Jürg Frey.
Fantastisch!
Dus er is iets met deze muziek aan de hand. En daarom wordt er zoveel over geschreven. De meeste collega's horen heus wel dat het niets om het lijf heeft. Behalve dan natuurlijk wat de taxichauffeur (zie link naar mijn blog) uitlegt en dat het een opening voor miljoenen mensen naar de klassieke muziek biedt.
Begrijp me goed, ik veroordeel deze muziek niet. Althans, ik heb mijn smaak. En die smaak verandert niet omdat de muziek van Einaudi zo waanzinnig populair is.
Trouwens, Trouw schrijft dat recensenten de muziek van Beving niks vinden, maar ik lees toch vooral artikelen over de mateloze populariteit van Beving en Einaudi en over hoe zij de klassieke muziek zouden kunnen redden.
Ik heb het gevoel dat mensen een bepaalde waarde aan deze muziek proberen toe te kennen die het niet heeft. Alleen omdat zij mensen naar de concertzaal lokt en platenmaatschappijen er er flink mee aan de haal kan.
Maar het is niet meer dan het is. Echt niet. Wat je hoort, dat is het. En iedereen mag dat prachtig vinden. Ik hoop dat de klassieke muziek er een flinke opleving van krijgt.
En als je er over schrijft mag je best zeggen dat je het niet mooi vindt, ook al vinden miljoenen mensen het wel mooi.
Dat is niet erg.
