De Grote Baarsjes Muziekdag

De Grote baarsjes Muziekdag at the Amsterdam Cabralschool. All musicians from the neighbourhood played at this magical concert in the former junior school, the Cabralschool.

www.youtube.com/watch?v=CL8pA18zhHM&feature=youtu.be

Q&A: Getting composers to write for you

Yet another question: how can we get composers to write a quartet piece for us? How to start collaboration with institutions to get money? Other ways of getting money for such projects?

God question yet again!

Getting composers to write for us is an important of the saxophone practice. We play a relatively new instrument, and most of us feel we have to contribute to the development of composed music in general. I do as well.

The most effective way for us to commission new pieces was just asking your fellow students at the conservatory to write for you. These students are the famous composers of the future and if you look around well enough you will find interesting composers before anyone else does. This is perhaps the most interesting way to commission new pieces. At school composers need experience to write for existing ensembles and the ensembles, especially ensembles like saxophone quartets, need new pieces. Well actually, by now of course there is plenty of repertoire for us to last a life time. But I think it will always be a part playing the saxophone that we are interested in new music and want to mean something in the development of composed music.

Also, after the conservatory this is still a way to get composers to write for you. A lot of times the compensation we offer is a number of guaranteed performances and maybe a CD recording.

With the more famous composers this might become more difficult. You could try the Rascher approach: Get a meeting with a composer and play for him/her. If you play well enough, the composer will offer to write a piece for you. If the composer asks you if he/she can write a piece for you then the situation is different of course. In that case, depending on the situation, you might be able to ask a favor from the composer: if you learn to play his/her piece, can the composer arrange a concert for you where you play this? Then in return, you could offer to play it at an X number of concerts as well.

Then there is the money way of course! In Holland we have one important fund that gives most commissions. They were cut heavily last year, so we can rely on them less the coming time. We did commission a piece by Michael Torke with the help of a befriended saxophone quartet, the New Century Saxophone Quartet. We each chipped in half of the money. We had to do this, because the Dutch fund will not commission by non-Dutch composers.
There are some ways to get this money together. In the beginning, when we received money from playing concerts, we used to deduct the costs first and then divide by 5. Four parts for each of the players and the rest goes to the quartet. This was a very effective way to finance our projects, like commissions and CD recordings.
Now we are experimenting with cultural entrepreneurship. I cannot say much about this yet, because we just started...

Mijn top 5 fotografen (Dutch only)

Here we go:

Daido Moriyama
Saul Leiter
Martin Parr
Joel Meyerowitz
Andre Kertesz
(morgen is het weer anders...)

Kertesz en Moriyama zijn de twee belangrijkste van het moment. Schijnbare tegenpolen, nou ja, schijnbaar...
Tijdens Unseen was ik flabbergasted door Moriyama. Levensgrote afdrukken met veel korrel, grote contrasten. Ik had deze fotograaf al eerder gezien, maar tijdens Unseen realiseerde ik me dat ik fotogafie eigenlijk alleen zou moeten beoordelen op liefst grote afdrukken. Dat ervoer ik al eerder tijdens de Helmut Newton expo in Berlijn. Over flabbergasted gesproken. Ik had de foto's natuurlijk al eerder gezien, maar om ze soms manshoog afgedrukt te zien is een ander kopje thee!

Er valt me nu ook dat mijn favorieten ook vooral analoog schieten of schoten. Toeval?

Saul Leiter:


[img]http://thaoski.com/wp-content/uploads/2011/03/saul-leiter-creative-shoot-inspiration-engagement-10.jpg[/img]
Dit beeld is erg inspirerend omdat het een alledaagse situatie is, een foto die ik ook had kunnen maken, het enige wat je hoeft te doen is je ogen te openen...

Meyerowitz:
Dit is een van zijn mooiste, zo niet zijn mooiste, shots:
[img]https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq3Chg8Oiut7k38AfwJ5L3ulcL0gPL59b6LrqP9M1krx3Ye2L4ckCTFBmKetenaFOxuajv-mYWpcysiIAQ1ONrcOSOpps1eAc-uv1MHwB3GX2ioP-gO0UV_2v9ACFvfSYJfgCLGHj2-BfK/s1600/meyerowitz101.jpg[/img]
Meyerowitz is een artiest die zich blijft ontwikkelen en zich niet tot de straat beperkt. Een nieuwsgierge man die zich blijft verwonderen om de meest alledaase situaties. Kunst ligt op straat.

Daido Moriyama:
Deze zag ik hangen op Unseen, een prachtig beeld. Ook weer erg alledaags, maar wat een bijzondere foto:
[img width=1024 height=693]http://www.contemporaryartdaily.com/wp-content/uploads/2012/06/Kagerou-Mayfly-EX.2471.2.jpg[/img]

[img]http://www.gan-baroo.com/blog/wp-content/uploads/2012/02/%C2%B3Another-Country-In-New-York%C2%B2-photo-Daido-Moriyama-courtesy-Reflex-Gallery1-570x343.jpg[/img]
Helaas vind ik geen representatieve echte straatshots van Moriyama... Die vind je in zijn prachtige boeken.

Martin Parr. Hij zoekt situaties meer op, op zoek naar bijzondere beelden:
[img]http://www.bbc.co.uk/photography/genius/gallery/images/parr.jpg[/img]

[img]http://photographystreet.files.wordpress.com/2011/11/martin-parr-new-brighton.jpg[/img]

Kertesz vind ik bijna de Shakespeare of Bach van de (straat-)fotografie. Alles is bijna perfect, in balans, alsof hij zijn shots ensceneerde. Hij vertelt in een interview dat zijn huis of hotel kon uitlopen en dat de shots op de drempel lagen... Ongelooflijk, wat een ogen.

Een shot vanaf de Eiffeltoren, maar wat voor 1!
[img]http://www.chrishorner.net/wp-content/uploads/2009/06/andre-kertesz.jpg[/img]

Vanuit zijn hotel, wachten tot alles in balans is:
[img]http://www.jacksonfineart.com/images/artists/large/2773.jpg[/img]

Brief aan de NS over de OV-Chipkaart

Betreft: vraag ov-chipkaart voor zzp'er

Geachte heer/mevrouw,

Ik schrijf u deze brief met een aantal vragen en opmerkingen over de ov-chipkaart voor zzp'ers.

Ik zou graag overstappen naar de ov-chipkaart (ik heb een voordeeluren abonnement), maar dat is voor mij als veel reizende (trein!) zzp'er niet handig. Ik maak ook veel privé reizen, ik bezit namelijk geen auto. Natuurlijk trek ik graag mi

jn zakenreizen af voor de belasting. Dat is met een papieren kaartje eenvoudig: kaartjes voor niet zakenreizen gooi ik na gebruik weg, en kaartjes voor zakenreizen gaan in een schoenendoos en aan het einde van het jaar naar mijn accountant.

Als ik zou overstappen op de chipkaart moet ik per periode uw overzicht online uitprinten en met mijn agenda erbij gaan aanstrepen welke reizen zakelijk waren en welke niet. Dat kost me flink wat werk extra per jaar.

Ik heb een aantal oplossingen in mijn hoofd:

-Mijn ideale oplossing: Twee ov-chipkaarten behorend bij 1 voordeelurenabonnement. Op deze manier heb ik een zakelijke kaart en een privé kaart zonder dat dat mij extra geld kost.
Ik heb al eerder een NS businesscard erbij overwogen, maar met die kaart krijg je maar 20% korting. Dat gaat me te veel geld kosten.
Vraag: kan ik een extra kopie van mijn voordeelurenkaart krijgen?

-Ik blijf op papieren kaartjes reizen. Dat is wat ik nu doe. Maar ik begreep van één van uw medewerkers aan de balie van het Station Sloterdijk dat kaartjes duurder gaan worden, en dat ik bovendien op termijn niet meer op korting kan reizen met kaartjes uit de automaat omdat de korting dan alleen nog geldt voor de chipkaart.
Vraag: is er een manier waarop ik nog steeds op papieren kaartjes kan blijven reizen zonder dat dit me extra geld kost?

-Ik koop een auto en ik ben van al het gedoe met de trein af. Deze oplossing wil ik niet gebruiken. Ik vind de trein een ideaal vervoersmiddel, zeker nu u in steeds meer treinen wifi heeft. Ik geniet van treinreizen.

Kunt u mijn bovenstaande vragen beantwoorden? En als uw antwoorden geen manier geven om zonder extra kosten en/of extra werk van de trein gebruik te blijven maken, kunt u mij dan een alternatieve oplossing geven?

En nog een laatste, belangrijke vraag. Een tijdje geleden vertelde een conducteur mij dat er pas overgestapt zou worden op papieren kaartjes als er een oplossing zou worden gevonden voor het volgende: ik check om 8:45 op een doordeweeksedag in zonder korting en reis vanuit Amsterdam naar bijvoorbeeld Maastricht. Ik reis dan de hele weg zonder korting. Door mijn vak reis ik nogal eens omstreeks deze tijd. Bovendien heb ik altijd heel veel zware spullen bij me (muziekinstrumenten) en probeer altijd een verbinding te pakken met zo min mogelijk overstappen. Als ik nu toch de korting wil hebben vanaf het station van waaraf dat geldt, moet ik met al mijn spullen uitstappen, naar in/uitcheckpaal lopen met mijn zware spullen, uitchecken, drie minuten wachten, weer inchecken, teruglopen naar het perron en de volgende trein instappen. Ik moest ook al een eerdere trein nemen omdat de 'overstap' me netto geen drie minuten plus looptijd kost, maar een half uur wachten oo de volgende trein, en nogal wat gesjouw.
Als ik met papieren kaartjes reis kan ik de reis makkelijk plannen en een ander kaartje kopen vanaf het station van waaraf ik korting krijg.
Vraag: hoe kan ik toch met korting reizen in deze situatie, zonder in- en weer uit te stappen?
(Eén van uw medewerkers vertelde mij dat als ik incheck vlak voor de tijd dat de korting niet meer geldig is, ik dan óók de hele reis met koring reis. Dit zou dan compenseren voor de ochtenden. Helaas reis bijna nooit omstreekds die tijd. Nog meer kosten dus....)

NB: ik gaf eerder in mijn brief aan niet te willen overstappen op de auto, maar als ik alle consequenties van he invoeren van ov-chipkaart bij elkaar optel wordt dat een steeds minder slecht idee.

Ik hoop dat u mij en waarschijnlijk een hele hoop andere mensen kunt helpen door de bovenstaande kwesties naar tevredenheid op te lossen.

Bij voorbaat dank,
Met vriendelijke groet,

Ties Mellema

Q&A: how much should you practice with your group?

We are trying to study chamber music. How often and how long would you practise together as a quartet in one week? We are not sure about the relation practise time in quartet and by yourself...

Hi there!

Good question. When we started out we rehearsed whenever we thought we should and whenever we needed it. We were working on basic skills and pieces, so we needed a lot. We wanted to give every chord the time it needed to tune, we wanted everything to be together, sync vibrato, articulation, discuss, make plans. In practice we practiced almost every day. Now it's much less. But still several times a week whenever we need. For example, we would study almost every morning together working on our 4tet chops (and at the same time working on your personal skills: do not forget this!) and the rest of the day is yours. This becomes easier after the first year of course, when you have less other courses.

Our rehearsals have almost always been 4 hours. Sometimes we did rehearsal weekends and just rehearsed all day. But 4 hours in general seems to be a good guideline.

It also depends on whatever you want with your chamber music group. What level do you want to reach, what do you want to do. You should talk about this and draw conclusions if there are differences in the group. Which can be hard. But remember: it will be your work. It is not an orchestra that you join, with their own rules. You guys are the boss, you make your own rules, and you break them when you need to. Be flexible, kind, and draw lines for yourself. Make good appointments about what you are going to do, who does what... etc.

Henk Schut talks about his upcoming show at Felix 17 Nov.

Henk Schut: Breath
Felix Meritis, November 17 20:15 h.
Order your tickets here: info@amstelquartet.nl
€20,-

Q&A first edition, 27 October 2012

Brad Carman asked.

1. Doubling. (Pros and cons). 2.Balancing general practice with performance preparation. 3. Pros and cons of specialization. 4. Managing a profitable career (with and without government assistance. What it takes...how many different components, etc.)

Hi Brad, here we go, hard to answer everything, but I did my best.

1. Well, hard question, and very specific for your region. Here in Holland and Europe we do not need to do it perse, but it can be handy if you're looking for gigs.

Pros: more opportunities for gigs, obviously, as long as you're in the right network. Usually doubling comes together with combining classical with jazz. Like the sax section in the Metropole Orchestra.

It can be a lot of fun as well, I imagine. But I am not a doubler. I live of playing the classical saxophone only, in classical gigs. Something like 80-90 percent of my income comes from playing. The rest is teaching.

Cons: Less time to focus on your chops on your specialty, in my case the sax. At school I aimed at being fluent in all saxophones. That was my form of doubling. But in my case there was an artistic reason. The repertoire for sax is limited. And I did not want to limit the rep even more by just playing 1 or two saxes. Tomorrow I am playing a recital and I am playing three saxes. Honestly, I am not so keen on including the soprano, but I won't leave rep out because it's on the soprano. I just need more time to prep myself because it is not something I do regularly.

I am someone who wants to go for it 300%. Doubling means less time to invest in becoming fluent on the thing I want most.

But again, this is from a European viewpoint.

2. At the conservatory, in the first year the balance is like 90%-10% general practice-performance prep. The second year it's something like 80-20, third 70-30, fourth 60-40. Give or take 10%!

Right now, for me it's 100% performance prep, just because I do not have the time to do general rehearsal. But my performance practice is also general practice. I am working on developing my chops and musicality at the same time.

When I was injured in 2008 it was 75-25, because I had to relearn the technique of the right hand...

It is based on what you need. Find out what you need. For example: legato is very easy, right? So why does everyone practice scales legato? Well, to learn smooth transitions from one note to the other. Ok, so what after this? Try attacking a low B flat, keep it for 4 beats, have two beats rest, then play a low c, not, that's hard!

If you have nothing to work on that really needs to get better, you should go see a good movie, work on your hobby or work in the garden... But I am sure that in school there's enough to do!

3. If you are specializing you are aiming on a margin. If you specialize in contemporary American music, you know there s very small market for you. But if you market yourself wisely you are the one that small market calls if they need someone who can play that type of music very well.

I did not specialize, and till this day I am wondering whether I should change this... I am someone who likes to do everything and only specializes on the short term (several weeks max) and then goes on to the next thing.

4. Wow, if I would know that one! :-)

Well, I live of playing, I am privileged, but I worked my ass off to get there. I studied hard and tried to be the best. I made sure I was and am at every network meeting that seems valuable for me. I talk to people easily. I created a network and still working on it. But I can tell you that the pro network you create at school is the most important one you will ever have, career-wise. Be very careful with this, invest time and effort and make the right choices. Know where you're going and speak to those people who can bring you closer.

Do not always say yes, but say yes a lot. You do not have to do everything. Create your own work and opportunities. There is no market for us, we have to create it. Abstract right? Well, it will always remain so... Can't help it. You have to find your way and you should always be prepared to choose new paths.

The path your teacher chose might not be the path for you. Find your own way. Really....

A former co-student of mine, Ralph van Raat, is a very succesful performer of contemporary music. If he would have asked advice about his future career people would have never told him to specialize in Jarret, Stokhausen, Boulez, Ives... That would be like digging your own professional grave. But he did it. He plays all around the world. He is passionate about what he does and people know this... They want to listen to him because he has something to say.

All the best,

Ties