Een lekenvisie van een muzikant op de verkiezingscampagne 2010
Voor mij is het zo klaar als een klontje: de hypotheekrenteaftrek moet eruit. En politici die de aftrek willen behouden zijn alleen bezig met zieltjes winnen.
Althans, dat is mijn intuïtieve indruk. Er zal vast een hele hoop te zeggen zijn vóór de aftrek. Zelfs in deze tijden van bezuinigingen. Ik heb de argumenten vóór ook waarschijnlijk ook wel gehoord of gelezen, maar toch is dit de eerste gedachte die bij me opkomt: de HRA komt voornamelijk ten goede aan een groot gedeelte van het electoraat dat een hypotheek aan het afbetalen is, of van plan is een huis te kopen. En dat zijn stemmen. Hoe meer stemmen je hebt, hoe meer macht je uiteindelijk krijgt. Hoe ver kan je gaan? Bush poneerde in zijn campagnefilmpjes klinkklare leugens over Kerry om maar stemmen te winnen.
(Tijdens het maken van dit stukje belde ik met iemand die uit linkse overwegingen vóór de HRA tot een bepaald bedrag is: het is een middel tot nivellering. Dat klinkt dan ook weer goed.)
Nog iets wat ik wel begrijp, maar niet aanvoel. Waarom zou je stemmen voor je eigen situatie? Ik heb wat vrienden die voor defensie werken en daarom VVD gaan stemmen, terwijl ze zich niet eens zo kunnen vinden in het VVD programma als geheel. Wederom, ik snap het wel, maar het voelt vreemd.
Moet ik, als artiest, dan stemmen op GL of zelfs de SP die niet bezuinigen maar juist investeren in cultuur?
Vandaag een mooi artikel in NRC-next over het verschil tussen rechts en links in de context van de huidige campagne. Links gaat uit van de Platonische filosofie, het geloof in een échte waarheid die ontdekt kan worden en 'uiteindelijk doorslaggevend zal zijn voor kiezers'; en rechts van 'de werkelijkheid zoals hij schijnt te zijn', er is geen 'objectieve' realiteit, alleen het perspectief van de mens op de wereld. Rechts geeft de werkelijkheid vorm door retoriek. Rutte en Wilders doen dat heel goed. Cohen daarentegen wil niet mee doen aan deze 'spelletjes'. De werkelijkheid is zoals die is en de vraag is hoe we er mee omgaan en hoe ze die door de kiezers laten ontdekken.
In dit licht: Die debatten, wat zijn dat eigenlijk voor rare dingen? Ik vind, net als de meesten, Rutte erg sterk, Wilders ook wel eigenlijk. Maar ik zou nooit op ze stemmen. Ik deed aan debating in de VS. Het was een sport, en je moest beide kanten van een stelling kunnen verdedigen. Zo'n debat zegt toch vrij weinig over wie het beste het land gaat besturen? Ik ben niet zo geïnteresseerd in wedstrijdjes ver plassen (mooi moment voor Roemer) maar in hoe ik mijn stem, hoe marginaal ook, kan gebruiken om Nederland, Europa en de wereld goed te laten lopen.
En dan ook weer, aan de andere kant, een politicus moet wel kunnen discussiëren over zijn beleid, zeker in een coalitie. Maar zou dat net zo gaan als op tv?
Ik stem links, en waarschijnlijk Groen Links. Afgezien van GL's visie op alternatieve geneeswijzen kan ik me het meest vinden in deze partij. Ik heb ook over Cohen nagedacht. Maar ik wil toch niet op een persoon stemmen. Mijn enige overweging op de PvdA te stemmen zou zijn mee te helpen links groter te maken. Ik wil me nog verdiepen in het programma van D66. Alhoewel ik niet van de partij houd, heb ik goede verhalen gehoord over hun plannen voor de komende jaren.
Ik vind het leuk me te verdiepen in partijen, debatten te volgen en uiteindelijk mijn stem naar de, voor mij, juiste partij te laten gaan. Maar ik ben het wel eens met de steeds gehoorde wens coalities te smeden vóór de verkiezingen. Als ik Groen Links stem en en ze mochten eens mee gaan regeren, dan wordt hun visie eindeloos verdund tot een soort homeopathisch geneesmiddel: het is vooral leuk om te weten dat ze meedoen, maar echt zin heeft het niet. Of ben ik dan te pessimistisch? Ik denk het niet. We stemmen op de visie van 1 partij, maar wat er uit een coalitie komt? Geen idee! Het kan alle kanten opgaan...
Ik zou het liefst stemmen op iemand die ik volledig vertrouw en die alle beslissingen voor me neemt. Maar dat kan vast niet, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten