De tournee is bijna voorbij. Althans, als het goed is. Er hangt een aswolk boven Schiphol waardoor het hele vliegveld platligt, al enkele dagen. Hopelijk is het opgelost als wij gaan vliegen.
De tour was relatief rustig, normaliter spelen we 75% van de concerten ook nog outreach presentaties voor kinderen van verschillende leeftijden. Dat maakt de reis veel zwaarder, maar ook leuker. In Amerika is het vaak zo geregeld dat we 's ochtends enkele outreach concerten spelen op bijvoorbeeld een high school en 's avonds het 'volwassen' concert. Maar we hebben nu geen enkel educatief concert gespeeld. Dat is erg jammer. We spelen graag voor jongeren. We zijn er ook wel goed in. We hebben een routine ontwikkeld die we afstemmen op de leeftijd, groepsgrootte en het type groep (bijvoorbeeld muziekstudenten). We speelden een keer een paar outreach concerten in LA waarbij we werden ontvangen en geïnstrueerd door iemand die zich hierin had 'gespecialiseerd'. Zijn visie was dat vroege pubers een korte attention span hebben en hij zei ons dat we veel moesten zappen: korte fragmenten uit stukken spelen, hard, duidelijk en to the point praten en er van uitgaan dat het publiek klassieke muziek eigenlijk saai vindt (nou ja, dat laatste was onze interpretatie). Kortom, hier gingen we niet mee akkoord. Onze eigen routine werkt eigenlijk altijd wel en gaat er meer van uit dat als we eerlijk zijn tegen het publiek, het in principe aankomt. We spelen geen werken van 20 minuten, maar ook niet alles duurt 2 minuten! We presenteren de muziek die wij zelf zo mooi vinden aan de kids en leggen uit wat we er zo mooi aan vinden en spelen het dan voor ze. We verzinnen er niets bij. We spreken van te voren af wat we sowieso kwijt willen en wie welke praatje doet. De rest is geïmproviseerd, elke keer anders en ook zeker afgestemd op de vibe van het moment. We komen lopend de zaal in en brengen serenades aan enkele individuen. Dat brengt ze gelijk bij de les: we spelen speciaal voor hen, het is geen ingestudeerde gladde show. Uiteindelijk op het podium spelen we een aantal stukken (in hun geheel!), zoals een fuga van Mozart, een koraalvoorspel van Bach, minimalstukken van Nyman en Glass, etcetera. We sluiten af met een Q&A en spelen nog wat. Eenvoudig en leuk voor iedereen. Bij voorkeur mingelen we nog even met ze na de presentatie. Dan komen de leukste vragen en opmerkingen.
Ooit zouden we gaan samenwerken met de Kamervraag (het huidige MCN) om dit soort dingen te organiseren in Amsterdamse scholen. Het kwam er op neer dat we het meeste zelf moesten doen. En daar hebben we eigenlijk geen tijd voor. In Amerika organiseert de presenter de outreach presentaties, die vaak verbonden zijn aan subsidies om het geheel te financieren. Dat bestaat in Nederland niet. Het advies van de Kamervraag in de jaren '90, toen ze net waren opgericht, was om dit allemaal zelf op te zetten, net zoals het Nederlands Blazers Ensemble deed. Het NBE had daar mensen voor, maar een kleine beginnende groep als wij had het gewoon te druk met het instuderen van de muziek, en eigenlijk nog steeds. We zouden erg graag outreach doen in Nederland. We willen onze passie voor de fantastische muziek die we spelen dolgraag overbrengen op mensen die normaliter niet in de concertzaal komen. En ik denk dat we dat ook kunnen. Maar we hebben simpelweg de tijd niet om de productie te doen. Wellicht dat de Kamervraag/MCN Nederlandse presenters kan stimuleren om dit op te zetten, in overleg met de fondsen voor eventueel extra geld voor de serie? Wij zorgen voor de inhoud!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten