I discovered this Dutch singer during on a competion.
I was flabbergasted by this artist, her performance, her voice. Beautiful stuff. Check her out!
And you can during the Richard Wagner concert of the 'Winnaars' Series at Felix Meritis series
Felix website
Ties Mellema en zijn leerling aan de Young Musicians Academy geven samen een concert tijdens Het Internationale Kamermuziekfestival Utrecht in het Schijndelhuis, op zondag 29 december 2012 om 12:00 en 15:00.
Met werken van Mellits, Noda, Telemann, Manneke, Bach, Glass, Cockcroft, von Koch
Goede recensie op 3voor12 website van de VPRO over project met Residentie Orkest:
"de bevlogenheid en virtuositeit van Mellema staan buiten kijf"
Op 20 december om 20:15.
Reserveer kaarten hier
Saxomania
Door Joep Christenhusz
Toen saxofonist Ties Mellema doorhet Grachtenfestival werd benaderd om naar eigen inzicht een Kaarslichtconcertsamen te stellen, hoefde hij niet lang na te denken. Aanvankelijk lag er eenavond met saxofoonorkest in de planning, maar al snel kwam hij met een beteridee op de proppen: een baritonsaxofoonorkest.
De AmsterdamseZuiderkerk vormt een perfect decor voor Mellema's 'saxomanische' programma. Het17e-eeuwse gebouw is enkele decennia terug ingrijpend gerenoveerd. Dankzij dieverbouwing is de ruimte minder over-akoestisch, waardoor de ruimte zichuitstekend leent voor de onalledaagse bezetting van dit concert. Tegelijkertijd komt de Hollandserenaissancestijl van het gebouw nog altijd volledig tot zijn recht. Zowel kerkals toren komen uit de koker van de beroemde architect Hendrick de Keyser, dieeveneens de bouwtekeningen maakte voor Amsterdamse trekpleisters als deMunttoren, de Haarlemmerpoort en de Noorderkerk.
De visueleaankleding van deze avond ligt in handen van ontwerpersbureau DeTheatermachine. Lichtontwerper Maarten Warmerdam: “tijdens dit concert willenwe het publiek onderdompelen in licht. Met projecties en lichtbundels toverenwe de Zuiderkerk om tot een reusachtig kleurenpalet, waarin musici en publiekvrij kunnen bewegen. Licht en kleur gaan bovendien een interactie aan met deklanken van het saxofoonensemble.”
Weidse laagvlakten
De Venezolaanse dirigent EduardoMarturet is tevens componist van een gevarieerd oeuvre, dat uiteenloopt vanfilm- en orkestmuziek tot avant-gardistisch werk. Zijn vroegste stukken gaanterug tot de jaren zeventig, toen hij zich als muziekstudent aan CambridgeUniversity verdiepte in moderne compositietechnieken.
Uit die tijdstamt ook Canto LLano, oorspronkelijk geschreven voor blaasinstrument entape-delay-systeem (lees: een echoapparaat). Het procedé dat aan het werk tengrondslag ligt, is even eenvoudig als effectief: melodische frases wordenopgenomen en opnieuw afgespeeld door de bandrecorder, die aldus eenelektronisch klanktapijt weeft waarover nieuwe melodieën worden gespeeld. Voorhet eigenlijke melodische materiaal greep Marturet terug naar de volksmuziekvan zijn geboorteland, zodat Canto LLano de weidsheid van Venezolaanselaagvlakten ademt.
Bijzonder aan deuitvoering van vanavond is dat de bandrecorder is vervangen door eensaxofoonensemble. “Marturets melodieuze klankstapelingen kunnen natuurlijk ookprima akoestisch worden gerealiseerd”, licht Mellema toe. “Met een groepinstrumentalisten hoef je elkaar alleen maar na te spelen.”
Het onzichtbare binnen hetzichtbare
Na een studie aan het OsakaCollege of Music trok de Japanse saxofonist Ryo Noda in de jaren zestig naarFrankrijk. Hier keek hij de fijne kneepjes van het saxofoonspel af vanJean-Marie Londeix en maakte hij kennis met de kopstukken van de Westerseavant-garde muziek.
Beide werelden,Oost en West, gaan een magisch verbond aan in Noda's eigen composities. Onderde noemer 'Oosters' valt het verstilde minimalisme van zijn melodieën die alskersenbloesems door zijn partituren lijken te zweven. Ook opvallend: zijnimitaties van Japanse instrumenten als de shakuhachi, een traditionelebamboefluit die wordt gekenmerkt door een scherpe toonaanzet. Noda vermengt die'japansigheden' echter met verworvenheden uit de Westerse moderne muziek, zoalseen flinke dosis chromatiek en een uitgebreid arsenaal aan hedendaagsespeeltechnieken.
Een en ander magblijken uit Murasaki no fuchi, voor twee altsaxofoons. Volgens Noda ishet stuk een verklanking van ultraviolet licht dat hij typeerde als het“onzichtbare binnen het zichtbare”. Een treffende analogie, want in feite gaathet in Murasaki no fuchi niet anders toe. De muziek ontvouwt zich op degrens van het duidelijk en nauwelijks hoorbare. Scherp gearticuleerde motievenworden meegevoerd op een trage onderstroom van verstrengelde, langzaamverkleurende tonen.
Onderbuikmuziek
Het werk van de Amerikaan MarcMellits laat zich nog het best omschrijven als 'onderbuikmuziek'. Met stuwenderitmes en opzwepende lyriek spreken zijn composities direct tot de verbeeldingvan de luisteraar. En tot het lichaam, want niet zelden zit Mellits publiekongegeneerd mee te wippen, te knikken en te tikken, aldus een recensent van deNew York Press.
Ook Black iseen stuk dat op de spieren werkt. Met zijn pulserende ritmes en struikelendegrooves is het een energetische mengvorm van funk en minimal music. ToenMellema het werk voor het eerst hoorde was hij meteen verkocht: “ik vond Blackop youtube, waar het werd gespeeld door het waanzinnige basklarinetduoSqwonk. Toen de muziek ten einde was heb ik Mellits meteen gemaild met de vraagof hij het zag zitten om een versie voor twee baritonsaxofonen te maken. Hettoeval wilde dat hij die week net de laatste hand had gelegd aan een dergelijkebewerking.”
Vier Baritons blazen drieluik
Vraag Mellema naar het ontstaanvan The Four Baritones en hij zal je opbiechten dat het kwartet begon als eenhalve grap: “Eigenlijk zochten vier vrienden een excuus om wat vaker samenmuziek te maken en aangezien we alle vier een voorliefde hadden voor debaritonsaxofoon, lag een baritonsaxofoonkwartet voor de hand.”
Een goede tienjaar en ettelijke bezettingswisselingen later zijn The Four Baritones nogaltijd regelmatig te horen op concertpodia in binnen- en buitenland. Daarbijlaat het viertal horen dat het van alle muzikale markten thuis is. Ook vanavondbrengt het kwartet een veelzijdig programma over het voetlicht: eigentijdsenoten van de Vlaming Wim Henderickx worden afgewisseld met drie grote namen uitde Engelse oude muziek.
Het leven vancomponist Thomas Tallis besloeg zo'n beetje de hele zestiende eeuw. Op hetBritse schiereiland een roerige periode, al was het maar omdat koning HenryVIII zich afscheidde van Rome om op eigen houtje een Anglicaanse kerk testichten. Tallis speelde handig op het schisma in door een niet aflatendestroom muziek te leveren voor de nieuwe eredienst. Het vierstemmige If yelove me is illustratief en geldt met zijn heldere harmonieën enonopgesmukte imitaties als een schoolvoorbeeld van een Anglicaans 'anthem'.
Aan het eindevan diezelfde 16e eeuw trok John Dowland naar Rome om te gaan studeren bij LucaMarenzio. Hij zou de Eeuwige Stad echter nooit met eigen ogen zien. Nadat degrootleverancier van droefgeestige luitliederen in Florence lucht kreeg van eenkatholiek genootschap dat het protestantgezinde Engelse koningshuis omver wildewerpen, nam hij halsoverkop de boot terug naar Londen. Toch heeft hetItaliaanse avontuur de nodige sporen achtergelaten in Dowlands muziek. Zijnnoten blinken namelijk uit in een levendige tekstexpressie, een werkwijze diehij afkeek van Italiaanse nieuwlichters als Claudio Monteverdi. De vierstemmigelute-song Go, crystal tears spreekt boekdelen: zelfs in eeninstrumentale bewerking is het liefdesverdriet uit de tekst nog duidelijkhoorbaar.
Melancholievoert eveneens de boventoon in de Pavane van Henry Purcell. De Engelsebarokreus schreef het stuk rond 1678, toen hij net was aangesteld als 'composerin residence' bij het koninklijkestrijkensemble The Twenty-four Violins. Hoewel de Pavane vermoedelijkeen opzet was voor een volledige instrumentale suite, bleef Purcell omonbekende redenen steken bij het openingsdeel. Het maakt de onverwachteharmonische wendingen en gewaagde chromatiek er niet minder schrijnend om.
Mystiek en rationaliteit
Raga, voor altviool enorkest. The seven chakra's, voor strijkkwartet. De kameropera Void/Sunyata.Wie door de werkenlijst van Wim Henderickx bladert, bekruipt het gevoel dat hijeen handleiding Oosterse filosofie heeft opengeslagen. De Antwerpse componistheeft dan ook een levendige interesse in niet-westerse muziekculturen. In zijneigen woorden: “Ik voel mij soms een Oosterling, verdwaald in het Westen.”
Wie denkt datHenderickx' muziek daarom zweverig klinkt, komt bedrogen uit. De Vlaming waaktvoor pseudo-esotherie of halfzachte new-age-sferen. “Voor mij moet muziek naastinspiratie en mystiek ook getuigen van vakmanschap en rationaliteit”, verduidelijkt Henderickx. Reden waaromtantristische wijsheden en boeddhistische levensbeschouwing bij hem hand inhand gaan met constructivistische matrixen, zorgvuldig berekendegetalsverhoudingen en geometrische structuren. Lamento wordt gekenmerktdoor eenzelfde contrast tussen spiritualiteit en ratio, Oost en West. Strengepolyfone imitaties klinken naast Oosters getinte drones en dito versieringen.
Loops
Ties Mellema en de Iersecomponist Ian Wilson gaan wat men noemt “way back”. Naast een jarenlangevriendschap delen de twee een fascinatie voor de Britse beatbox-artiestSchlomo, die met mond en strottenhoofd het vocale equivalent van een completehiphopstudio weet neer te zetten.
Directeaanleiding voor Wilsons motherFUNK! was de vernuftige wijze waaropSchlomo gebruik maakt van de Boss Multitrack Loopstation, een apparaat dat hemin staat stelt om zijn stemgeluid te sampelen en op te stapelen tot pompendebeats. Ties: “wat die multitrack looper zo geweldig maakt is dat je op meerderesporen kunt sampelen. Vroeger had je slechts één track. Had je daarop eenmaaleen beat opgebouwd dan moest je die eerst helemaal wissen voordat je verderkon. Bij de multitracktechniek hoeft dat niet meer, je kunt dus veelorganischer te werk gaan.”
In motherFUNK!past Wilson die multitracktechniek toe op de saxofoon. Gezien de titel laathet zich raden uit welke hoek Wilson zijn muzikale inspiratie haalde
Aanknopingspunt en contrapunt
Toen Mellema door hetGrachtenfestival werd uitgenodigd om een Kaarslichtconcert te programmeren,vroeg hij Maarten Ornstein om een fonkelnieuw stuk te schrijven. “Ik wilde graagdat Maarten zelf ook zou meespelen. Hij speelt echter geen baritonsaxofoon,maar wel geweldig basklarinet. Daarom hebben we uiteindelijk besloten om voorde bezetting van negen baritonsaxofoons en drie basklarinetten te gaan.”
De werktitel vanOrnsteins jongste partituur, Amsterdam counterpoint, laat weinig twijfelbestaan over zijn voornaamste inspiratiebron: New York counterpoint vande Amerikaanse minimalcomponist Steve Reich. “Gek genoeg ben ik helemaal nietzo'n liefhebber van minimal music”, bekent Ornstein. “Maar dit stuk vind iktoevallig erg goed.” Gevraagd naar stilistische overeenkomsten: “Net als Reichmaak ik in Amsterdam counterpoint gebruik van verschuivende ritmes enakkoorden. Maar dat doe ik wel helemaal op mijn eigen manier. Uiteindelijk denkik niet dat mijn stuk veel met dat van Reich van doen zal hebben. Het was nietmeer dan een aanknopingspunt.”
De Grote baarsjes Muziekdag at the Amsterdam Cabralschool. All musicians from the neighbourhood played at this magical concert in the former junior school, the Cabralschool.
Yet another question: how can we get composers to write a quartet piece for us? How to start collaboration with institutions to get money? Other ways of getting money for such projects?
God question yet again!
Getting composers to write for us is an important of the saxophone practice. We play a relatively new instrument, and most of us feel we have to contribute to the development of composed music in general. I do as well.
The most effective way for us to commission new pieces was just asking your fellow students at the conservatory to write for you. These students are the famous composers of the future and if you look around well enough you will find interesting composers before anyone else does. This is perhaps the most interesting way to commission new pieces. At school composers need experience to write for existing ensembles and the ensembles, especially ensembles like saxophone quartets, need new pieces. Well actually, by now of course there is plenty of repertoire for us to last a life time. But I think it will always be a part playing the saxophone that we are interested in new music and want to mean something in the development of composed music.
Also, after the conservatory this is still a way to get composers to write for you. A lot of times the compensation we offer is a number of guaranteed performances and maybe a CD recording.
With the more famous composers this might become more difficult. You could try the Rascher approach: Get a meeting with a composer and play for him/her. If you play well enough, the composer will offer to write a piece for you. If the composer asks you if he/she can write a piece for you then the situation is different of course. In that case, depending on the situation, you might be able to ask a favor from the composer: if you learn to play his/her piece, can the composer arrange a concert for you where you play this? Then in return, you could offer to play it at an X number of concerts as well.
Then there is the money way of course! In Holland we have one important fund that gives most commissions. They were cut heavily last year, so we can rely on them less the coming time. We did commission a piece by Michael Torke with the help of a befriended saxophone quartet, the New Century Saxophone Quartet. We each chipped in half of the money. We had to do this, because the Dutch fund will not commission by non-Dutch composers.
There are some ways to get this money together. In the beginning, when we received money from playing concerts, we used to deduct the costs first and then divide by 5. Four parts for each of the players and the rest goes to the quartet. This was a very effective way to finance our projects, like commissions and CD recordings.
Now we are experimenting with cultural entrepreneurship. I cannot say much about this yet, because we just started...
Here we go:
Daido Moriyama
Saul Leiter
Martin Parr
Joel Meyerowitz
Andre Kertesz
(morgen is het weer anders...)
Kertesz en Moriyama zijn de twee belangrijkste van het moment. Schijnbare tegenpolen, nou ja, schijnbaar...
Tijdens Unseen was ik flabbergasted door Moriyama. Levensgrote afdrukken met veel korrel, grote contrasten. Ik had deze fotograaf al eerder gezien, maar tijdens Unseen realiseerde ik me dat ik fotogafie eigenlijk alleen zou moeten beoordelen op liefst grote afdrukken. Dat ervoer ik al eerder tijdens de Helmut Newton expo in Berlijn. Over flabbergasted gesproken. Ik had de foto's natuurlijk al eerder gezien, maar om ze soms manshoog afgedrukt te zien is een ander kopje thee!
Er valt me nu ook dat mijn favorieten ook vooral analoog schieten of schoten. Toeval?
Saul Leiter:
[img]http://thaoski.com/wp-content/uploads/2011/03/saul-leiter-creative-shoot-inspiration-engagement-10.jpg[/img]
Dit beeld is erg inspirerend omdat het een alledaagse situatie is, een foto die ik ook had kunnen maken, het enige wat je hoeft te doen is je ogen te openen...
Meyerowitz:
Dit is een van zijn mooiste, zo niet zijn mooiste, shots:
[img]https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjq3Chg8Oiut7k38AfwJ5L3ulcL0gPL59b6LrqP9M1krx3Ye2L4ckCTFBmKetenaFOxuajv-mYWpcysiIAQ1ONrcOSOpps1eAc-uv1MHwB3GX2ioP-gO0UV_2v9ACFvfSYJfgCLGHj2-BfK/s1600/meyerowitz101.jpg[/img]
Meyerowitz is een artiest die zich blijft ontwikkelen en zich niet tot de straat beperkt. Een nieuwsgierge man die zich blijft verwonderen om de meest alledaase situaties. Kunst ligt op straat.
Daido Moriyama:
Deze zag ik hangen op Unseen, een prachtig beeld. Ook weer erg alledaags, maar wat een bijzondere foto:
[img width=1024 height=693]http://www.contemporaryartdaily.com/wp-content/uploads/2012/06/Kagerou-Mayfly-EX.2471.2.jpg[/img]
[img]http://www.gan-baroo.com/blog/wp-content/uploads/2012/02/%C2%B3Another-Country-In-New-York%C2%B2-photo-Daido-Moriyama-courtesy-Reflex-Gallery1-570x343.jpg[/img]
Helaas vind ik geen representatieve echte straatshots van Moriyama... Die vind je in zijn prachtige boeken.
Martin Parr. Hij zoekt situaties meer op, op zoek naar bijzondere beelden:
[img]http://www.bbc.co.uk/photography/genius/gallery/images/parr.jpg[/img]
[img]http://photographystreet.files.wordpress.com/2011/11/martin-parr-new-brighton.jpg[/img]
Kertesz vind ik bijna de Shakespeare of Bach van de (straat-)fotografie. Alles is bijna perfect, in balans, alsof hij zijn shots ensceneerde. Hij vertelt in een interview dat zijn huis of hotel kon uitlopen en dat de shots op de drempel lagen... Ongelooflijk, wat een ogen.
Een shot vanaf de Eiffeltoren, maar wat voor 1!
[img]http://www.chrishorner.net/wp-content/uploads/2009/06/andre-kertesz.jpg[/img]
Vanuit zijn hotel, wachten tot alles in balans is:
[img]http://www.jacksonfineart.com/images/artists/large/2773.jpg[/img]
Betreft: vraag ov-chipkaart voor zzp'er
Geachte heer/mevrouw,
Ik schrijf u deze brief met een aantal vragen en opmerkingen over de ov-chipkaart voor zzp'ers.
Ik zou graag overstappen naar de ov-chipkaart (ik heb een voordeeluren abonnement), maar dat is voor mij als veel reizende (trein!) zzp'er niet handig. Ik maak ook veel privé reizen, ik bezit namelijk geen auto. Natuurlijk trek ik graag mijn zakenreizen af voor de belasting. Dat is met een papieren kaartje eenvoudig: kaartjes voor niet zakenreizen gooi ik na gebruik weg, en kaartjes voor zakenreizen gaan in een schoenendoos en aan het einde van het jaar naar mijn accountant.
Als ik zou overstappen op de chipkaart moet ik per periode uw overzicht online uitprinten en met mijn agenda erbij gaan aanstrepen welke reizen zakelijk waren en welke niet. Dat kost me flink wat werk extra per jaar.
Ik heb een aantal oplossingen in mijn hoofd:
-Mijn ideale oplossing: Twee ov-chipkaarten behorend bij 1 voordeelurenabonnement. Op deze manier heb ik een zakelijke kaart en een privé kaart zonder dat dat mij extra geld kost.
Ik heb al eerder een NS businesscard erbij overwogen, maar met die kaart krijg je maar 20% korting. Dat gaat me te veel geld kosten.
Vraag: kan ik een extra kopie van mijn voordeelurenkaart krijgen?
-Ik blijf op papieren kaartjes reizen. Dat is wat ik nu doe. Maar ik begreep van één van uw medewerkers aan de balie van het Station Sloterdijk dat kaartjes duurder gaan worden, en dat ik bovendien op termijn niet meer op korting kan reizen met kaartjes uit de automaat omdat de korting dan alleen nog geldt voor de chipkaart.
Vraag: is er een manier waarop ik nog steeds op papieren kaartjes kan blijven reizen zonder dat dit me extra geld kost?
-Ik koop een auto en ik ben van al het gedoe met de trein af. Deze oplossing wil ik niet gebruiken. Ik vind de trein een ideaal vervoersmiddel, zeker nu u in steeds meer treinen wifi heeft. Ik geniet van treinreizen.
Kunt u mijn bovenstaande vragen beantwoorden? En als uw antwoorden geen manier geven om zonder extra kosten en/of extra werk van de trein gebruik te blijven maken, kunt u mij dan een alternatieve oplossing geven?
En nog een laatste, belangrijke vraag. Een tijdje geleden vertelde een conducteur mij dat er pas overgestapt zou worden op papieren kaartjes als er een oplossing zou worden gevonden voor het volgende: ik check om 8:45 op een doordeweeksedag in zonder korting en reis vanuit Amsterdam naar bijvoorbeeld Maastricht. Ik reis dan de hele weg zonder korting. Door mijn vak reis ik nogal eens omstreeks deze tijd. Bovendien heb ik altijd heel veel zware spullen bij me (muziekinstrumenten) en probeer altijd een verbinding te pakken met zo min mogelijk overstappen. Als ik nu toch de korting wil hebben vanaf het station van waaraf dat geldt, moet ik met al mijn spullen uitstappen, naar in/uitcheckpaal lopen met mijn zware spullen, uitchecken, drie minuten wachten, weer inchecken, teruglopen naar het perron en de volgende trein instappen. Ik moest ook al een eerdere trein nemen omdat de 'overstap' me netto geen drie minuten plus looptijd kost, maar een half uur wachten oo de volgende trein, en nogal wat gesjouw.
Als ik met papieren kaartjes reis kan ik de reis makkelijk plannen en een ander kaartje kopen vanaf het station van waaraf ik korting krijg.
Vraag: hoe kan ik toch met korting reizen in deze situatie, zonder in- en weer uit te stappen?
(Eén van uw medewerkers vertelde mij dat als ik incheck vlak voor de tijd dat de korting niet meer geldig is, ik dan óók de hele reis met koring reis. Dit zou dan compenseren voor de ochtenden. Helaas reis bijna nooit omstreekds die tijd. Nog meer kosten dus....)
NB: ik gaf eerder in mijn brief aan niet te willen overstappen op de auto, maar als ik alle consequenties van he invoeren van ov-chipkaart bij elkaar optel wordt dat een steeds minder slecht idee.
Ik hoop dat u mij en waarschijnlijk een hele hoop andere mensen kunt helpen door de bovenstaande kwesties naar tevredenheid op te lossen.
Bij voorbaat dank,
Met vriendelijke groet,
Ties Mellema
We are trying to study chamber music. How often and how long would you practise together as a quartet in one week? We are not sure about the relation practise time in quartet and by yourself...
Hi there!
Good question. When we started out we rehearsed whenever we thought we should and whenever we needed it. We were working on basic skills and pieces, so we needed a lot. We wanted to give every chord the time it needed to tune, we wanted everything to be together, sync vibrato, articulation, discuss, make plans. In practice we practiced almost every day. Now it's much less. But still several times a week whenever we need. For example, we would study almost every morning together working on our 4tet chops (and at the same time working on your personal skills: do not forget this!) and the rest of the day is yours. This becomes easier after the first year of course, when you have less other courses.
Our rehearsals have almost always been 4 hours. Sometimes we did rehearsal weekends and just rehearsed all day. But 4 hours in general seems to be a good guideline.
It also depends on whatever you want with your chamber music group. What level do you want to reach, what do you want to do. You should talk about this and draw conclusions if there are differences in the group. Which can be hard. But remember: it will be your work. It is not an orchestra that you join, with their own rules. You guys are the boss, you make your own rules, and you break them when you need to. Be flexible, kind, and draw lines for yourself. Make good appointments about what you are going to do, who does what... etc.
Henk Schut: Breath
Felix Meritis, November 17 20:15 h.
Order your tickets here: info@amstelquartet.nl
€20,-
Brad Carman asked.
1. Doubling. (Pros and cons). 2.Balancing general practice with performance preparation. 3. Pros and cons of specialization. 4. Managing a profitable career (with and without government assistance. What it takes...how many different components, etc.)
Hi Brad, here we go, hard to answer everything, but I did my best.
1. Well, hard question, and very specific for your region. Here in Holland and Europe we do not need to do it perse, but it can be handy if you're looking for gigs.
Pros: more opportunities for gigs, obviously, as long as you're in the right network. Usually doubling comes together with combining classical with jazz. Like the sax section in the Metropole Orchestra.
It can be a lot of fun as well, I imagine. But I am not a doubler. I live of playing the classical saxophone only, in classical gigs. Something like 80-90 percent of my income comes from playing. The rest is teaching.
Cons: Less time to focus on your chops on your specialty, in my case the sax. At school I aimed at being fluent in all saxophones. That was my form of doubling. But in my case there was an artistic reason. The repertoire for sax is limited. And I did not want to limit the rep even more by just playing 1 or two saxes. Tomorrow I am playing a recital and I am playing three saxes. Honestly, I am not so keen on including the soprano, but I won't leave rep out because it's on the soprano. I just need more time to prep myself because it is not something I do regularly.
I am someone who wants to go for it 300%. Doubling means less time to invest in becoming fluent on the thing I want most.
But again, this is from a European viewpoint.
2. At the conservatory, in the first year the balance is like 90%-10% general practice-performance prep. The second year it's something like 80-20, third 70-30, fourth 60-40. Give or take 10%!
Right now, for me it's 100% performance prep, just because I do not have the time to do general rehearsal. But my performance practice is also general practice. I am working on developing my chops and musicality at the same time.
When I was injured in 2008 it was 75-25, because I had to relearn the technique of the right hand...
It is based on what you need. Find out what you need. For example: legato is very easy, right? So why does everyone practice scales legato? Well, to learn smooth transitions from one note to the other. Ok, so what after this? Try attacking a low B flat, keep it for 4 beats, have two beats rest, then play a low c, not, that's hard!
If you have nothing to work on that really needs to get better, you should go see a good movie, work on your hobby or work in the garden... But I am sure that in school there's enough to do!
3. If you are specializing you are aiming on a margin. If you specialize in contemporary American music, you know there s very small market for you. But if you market yourself wisely you are the one that small market calls if they need someone who can play that type of music very well.
I did not specialize, and till this day I am wondering whether I should change this... I am someone who likes to do everything and only specializes on the short term (several weeks max) and then goes on to the next thing.
4. Wow, if I would know that one! :-)
Well, I live of playing, I am privileged, but I worked my ass off to get there. I studied hard and tried to be the best. I made sure I was and am at every network meeting that seems valuable for me. I talk to people easily. I created a network and still working on it. But I can tell you that the pro network you create at school is the most important one you will ever have, career-wise. Be very careful with this, invest time and effort and make the right choices. Know where you're going and speak to those people who can bring you closer.
Do not always say yes, but say yes a lot. You do not have to do everything. Create your own work and opportunities. There is no market for us, we have to create it. Abstract right? Well, it will always remain so... Can't help it. You have to find your way and you should always be prepared to choose new paths.
The path your teacher chose might not be the path for you. Find your own way. Really....
A former co-student of mine, Ralph van Raat, is a very succesful performer of contemporary music. If he would have asked advice about his future career people would have never told him to specialize in Jarret, Stokhausen, Boulez, Ives... That would be like digging your own professional grave. But he did it. He plays all around the world. He is passionate about what he does and people know this... They want to listen to him because he has something to say.
All the best,
Ties
Ties' expo in the Amsterdam Lloyd Hotel is now open until 29 October, for a preview go to his new photo website: www.tiesmellemaphoto.nl. The photos are also for sale.
Newsletter programmers now online (programmes '13-'14) with Ethel, EnAccord, Niels Bijl, Hans Eijsackers and Luuk Meeuwis
I will play this piece with the Hague Residentie Orchestra in December. It's a wonderful piece by Venezuelan composer and conductor Eduardo Marturet.
More info about this concert here
14 December in 'Paard van Troje', Den Haag, The Hague.
First time I saw this legend live, very impressive. He played fresh and creative. Not as virtuoso as he used to be but the band compensated!
I went with a friend after going to relaxing sauna bath. The ideal circumstances to enjoy a concert. And we liked it. Not that I was really thrilled about it, but it was very inspiring to see this man enjoying himself on stage, both as a musician and person. And being creative! He selected fantastic musicians to tour with him. He was not afraid of being outplayed, and he shouldn't be. The band carried and made him sound even better.
Fresh from the press: Cellist Charles Watt will write a new piece for him and Ties for cello and barisax for the 6 November Splendor concert
Long awaited, here it finally is!
In 2011 I received an email from saxophonist Lars Mlekusch that his new mouthpieces were released and produced by Playnick. I try a lot of new mouthpieces that come out, but this one caught my special interest right from the beginning. The mouthpiece is produced especially for Legere plastic reeds! Some years ago I tried Legere plastic reeds and this was the first time I actually felt that plastic reeds could be the future, in my lifetime. But they weren't quite there yet, from my standpoint at least (please put this last remark after every opinion you read below :-)
When Mr. Mlekusch announced his new ML1 and ML2 mouthpieces I was very excited. Could this mouthpiece be the missing link? Could this mean no more hassle with wooden reeds anymore?! I'd give a lot to have to miss the troubles of dealing with wooden reeds.
Mr. Mlekusch is an excellent player himself. If anyone could design such a mouthpiece and endorse it, it would be him.
I replied to the email and tried to order some samples at Playnick. This took some time, and I heard nothing anymore. Apparantly, I heard from somebody else, they had to wait for a new batch of Legere reeds. But after some months I decided to email again. Now somebody else emailed me back and some weeks later I had the package in the mail, with some Legere reeds in different strenghts. When they get around to do it, they do it well!
Initially, I wanted to just go ahead and choose the best one from four mothpieces they send. So I started practicing on the best mouthpiece-reed combination I found. It was after my holidays so I figured I might as well play on a different set up because I had to get back in shape anyway. And I remember the revelation when I played my friend's and colleague's, Gordan Tudor, LM1 when I was in Croatia: that was a great moutpiece reed combination. The sound was a bit flat and somewhat uninspiring. But I remember myself having the same opinion about the AL3 and not using the first two years after I bought it. When I actually started practicing on it within some months I found my own sound again on the AL3. Which was worth it, the AL3 makes my life so much easier now: more good reeds, better legato, easier articulation (except for staccato, that's harder) and intonation.
Well, to not make this a review about the AL3: after some days of practicing on the LM1 with 2 3/4 reeds in August I decided to go back to my own set up for my upcoming solo concert. This was quite a disappointment... But I couldn't do it. First of all, There are very large differences between the mouthpieces, probably due to the type of production (this is the same with Selmer, because of the production process, all the mouthpieces they make are very different, which can be an advantage!), as opposed to Vandoren, which is more constant in quality. I am sure Mr. Tudor's mouthpiece was much better (for me) and this was what I was expecting. I had an important solo recital coming up the next week and in spite of my wish to play this on the LM1 with plastic reeds, I had to go back.
I had my students try the samples and now one student plays the LM1 with 2 3/4 reeds and he sounds great on it, better than on his AL3. But for me, the LM1 (the samples I received from Playnick!) were too flat in sound. I guess they passed the border of giving up 'personality' and 'character' (like I felt I had to do with the AL3) to be able to play more easy.
I hope Mr. Mlekusch will keep developing these mouthpieces and listen to feedback. As well as Legere. I will not hesitate a minute when the time is there to switch to plastic reeds. And it will be within my lifetime! Reed my lips :-)
Here is Mr. Mlekusch playing Hiroyuki Itoh: The Angel of Despair II
Video
And here a link to the audio on soundcloud
Ian tells about the Amstel Quartet's performance today of his 2006 'Ghosts' (premiered in Carnegie Hall 2007) and about upcoming projects with Ties Mellema
a.o. a piece for saxophone and Boss RC300 looper: "MotherFunk!" This piece will be premiered in the The Hague club "Het Paard van Troje" in a concert with members of the Residentie Orchestra that Ties and the orchestra put together. (more info about the club gig and more info about the concert the next day with the whole orchestra here)
TIes will play three piece by Ian Wilson in these two days. On Saturday 15 december he will play Ian Wilson's saxophone concerto with the whole orchestra.
Bonus: Amstel Quartet backstage getting used to their new outfits @Villa Augustus
Gerardo Rosales' Afro Cuban Quintet at the Amsterdam Bimhuis.
The video is Ulas Aksunger's solo on conga's.
This was a great concert. Gerardo is a great percussionist with great timing, not only on percussion. He's a fantastic entertainer as well.
I wish he would have played at my festival: Uitgast, but unfortunately he canceled at the last moment. I was very happy to have seen him some weeks later at the Bimhuis, Holland's nicest concert hall.
Video: Ulas' solo
I was working on my expo 'In between the Music' last week and today. Today I send the first JPEG to the printer to see how it will turn out.
It is a photo of playing kids. I will have a series of 2 or 3 with playing kids. It is very exciting to make something, to be creative and create something from nothing. It's a lot of work but unbelievably fulfilling.
Cmoe check my expo out. I will open it on October 18th at the Amsterdam Lloyd Hotel with a concert on 18 October at 20:00. Here is the Facebook event
Dutch info:
Nieuwsbericht 28 augustus 2012
Een geslaagd Uitgast 2012 dankzij bijna 100 artiesten!
De 12e Uitgast is een geslaagd festival. In het weekend van 18 en 19 augustus hebben een kleine honderd(!) artiesten hun muziek laten horen op diverse podia in
het Natuurpark in Lelystad. Zij vermaakten de duizenden bezoekers die op de zaterdagavond en de zondag naar het Natuurpark kwamen. De opening van het festival
met Eric Vloeimans op de zaterdagavond, de klassieke tonen van Mozart, de salsa, de jazz voor kinderen, de muziek reizen, etc, etc. Reacties van bezoekers waren
positief en de artiesten vonden het een plezier, ondanks de tropische temperaturen op zondag, om op Uitgast te spelen.
Voor het bestuur van Uitgast was het ook een spannend moment. Door de nieuwe indeling van het Natuurpark van het Flevo-landschap, partner van Uitgast, zijn het
hoofdpodium en het pleinpodium op een andere plaats gekomen dan bij voorgaande afleveringen van Uitgast. Ondanks de warmte zijn bezoekers 'koel' gebleven, mede
dankzij de vele schaduwrijke plaatsen dat het Natuurpark biedt.
Op de website van Uitgast vindt u een foto-impressie van het festival. Zeven fotografen van de Lelystadse Fototoclub hebben het hele festival en de bezoekers voor u
vastgelegd. Via http://www.uitgast.nl/uitgast-2012 ziet u de meer dan 100 foto's van het festival. Bent u er niet geweest, dan krijgt u een indruk. Was u er bij, geniet nog een keer!
Het programma van Omroep Flevoland "Binnen de dijken' heeft een verslag gemaakt op de zondag, http://www.omroepflevoland.nl/uitzending-gemist/video-player?p=binnen+de+dijken
Stichting Uitgast en het Flevo-landschap willen alle sponsoren, begunstigers, cultuerele fondsen, vrienden van Uitgast, donateurs, vrijwilligers, artiesten en natuurlijk de
bezoekers hartelijk bedanken.
En we hopen u natuurlijk ook weer in 2013 te begroeten, op het 13e Uitgast festival. De voorbereidingen zijn al in volle gang. Om dit voor elkaar te krijgen hebben we
geld nodig. U kunt altijd geld storten, maar ook vriend of donateur worden. Aanmelden kan via communicatie@uitgast.nl
Het bestuur van Stichting Uitgast
This is how I select my reeds. It took away quite some stress before concerts for me.
Some short videos of the Uitgast Festival. One of the highlights for me was Brand Attema trombone with Astrid Haring harp, Miguel Fiol Duran dance. This recital was honest and straightforward, the atmosphere was relaxed but focused. This type of music making should be what 'classical' music is about. It is about the music and the ambiance. Not about ego. Check them out, book them!
Martijn Padding wrote one his most beautiful pieces for this ensemble. It was inspired on the walk that Robert Schumann made every day in the mad house to the statue of Beethoven. Apparantly he walked extremely slow.
And some more:
The rest of the festival was also great. Erik Vloeimans was terribly inspiring. Also the chat I had with him after the concert.
The Ricciotti Ensemble had some space in their tour schedule to visit Uitgast as well. I used to play in this hippie youth orchestra. The audience loved them. They played an enthusiastic mix of classical, world and pop music: 1, 2, 3, 4
The day ended with Van Fan Fahre, a Belgian world music ensemble which got a lot of people on their feet.
The Four Baritones, four baritone saxophones: Arno Bornkamp, Niels Bijl, Bas Apswoude, Ties Mellema: video
The opening night I played with Niels Bijl and the Dudok Quartet Glass' Facades: video
Ties Mellema, Niels Bijl, Dudok Quartet play Philip Glass' Facades at the Uitgast sponsor night.
Composer Renske Vrolijk tell about how she experienced the concert the Amstel Quartet gave on 16 August 2012 in the Compagnietheater, Amsterdam: 'Minimale Tonen'. With works by Torke, Beljon, Riley, Nyman and Vrolijk
Bas Wiegers, conductor of the Amsterdam Saxophone Orchestra shares his thoughts on our debut during the Amsterdam Canal Festival
Ties and his pal Dickie play the guitar
Ties and his pal Dickie improvise a free guitar duet. Transcription of the complete music will follow soon on this website and sheet music will be available through the webshop
Start of the new season 2012-2013, exciting stuff to happen. As well as my new videoblog. Check it out :-)
My new concert programs for the season 2013-2014. Enjoy! :-)
Classical chamber music mixed with jazz and improvisation.Jazz and classical composers stepping out, over to the ‘other’ side: GeorgeGershwin, Ervin Schulhof, Martin Fondse, Tony Overwater, Edison Denisow, AndréJolivet and our own compositions!
The saxophone is predominantly known as a 'jazz instrument'.Meanwhile Ties Mellema won the Dutch Music Prize, the highest award andrecognition a Dutch classical musician can receive. But since his very firstnotes, there has been no divide between the various styles of music for Ties.When Ties and Hans started playing together, it turned out they shared thatview. Their trademark has become improvisation, which they place in betweenwritten out classical pieces.
The saxophone is a typical product, not only of theindustrial revolution, but of romance in particular. It is built to be able toplay long drawn out lines, filled with colour and feeling. Adolphe Sax had avision, and Ties and Hans have styled this into an entirely romantic programmefor saxophone and piano. And, as ever, they will comment on this by way of onthe moment improvisations.
Romantic sonatas by Brahms, Rachmaninov, Schumann, Beethovenand others.
Minimal music highlights from the saxophone repertoire. Golden oldies andcontemporary minimal music.
Terry Riley - Dorian Reeds
Philip Glass - Gradus
Ties Mellema - Minimal Impro
Ian Wilson - Ondes Ombragées
(for saxophone and LIVE recorded tape)
Eduardo Marturet - Canto Llano
(for saxophone and tape delay)
Marc Mellitis - Black
for two baritone saxophones
Philip Glass, Music in the Shape of a Square
for two soprano saxophones
A poetical programme built up around the Irishman Ian Wilson and his OndesOmbragées, a piece in which the saxophonist records himself in the first halfand plays together with himself in the second half. The programme isbeautifully balanced and varied through the subtle use of electronics.
'Shadows' is Ties Mellema’s continuing quest to take the audience with him intohis musical world. Ties is always looking out for new pieces and sounds (for example,through the subtle use of electronics). In addition, composers are continuouslywriting for this versatile musician. Each concert has its unique place in Ties’development and growth as a musician and as a saxophonist.
Each programme is attuned to the space in which the concert will take place.The space is preferably used in an unconventional way.
There are two constants: the Irish composer Ian Wilson and Johann SebastianBach (Cello suite no. 3 or the Partita BWV 1013)
Eduardo Marturet (1953) - Canto Llano
for saxophone and tape delay
Ian Wilson (1964) - Ondes Ombragées
for saxophone and LIVE recording and play-back
Luciano Berio (1925-2003) - Sequenza VIIb
for solo saxophone
Johann Sebastian Bach (1685-1750) - Cello suite no. 1, 3 and/or Partita (orig.flute)
for saxophone
Jorrit Dijkstra - new work, written for Ties Mellema
for saxophone and electronics
Maarten Ornstein - Leap Frog (2011), written for Ties Mellema
for saxophone and electronics
A programme that premiered in the Concertgebouw, Amsterdam in2012 in the series Tracks. The concert was highly commended and an outrightsuccess. Reason enough for Ties, EnAccord, Wilmar and Jorinde to continue. Theidea behind it is to create a programme with Prince and his music as the theme.
Contemporary composers (David Dramm, Maarten van Norden,Jorrit Dijkstra, and others) wrote pieces inspired by Prince’s work, most timesgroovy, funky and melodic, alternated with classical music, showing a clearlink to Prince’s music.
The target audience for this programme is: Prince fans withan open mind (a pleonasm!), young music lovers who find the stiffness ofclassical concerts difficult to get used to and music lovers in general.
The musicians use the space during the concert and give commentinformally on what they are doing. There is also enthusiastic interaction withthe audience in various informal ways.
More on Princepiration:
As a saxophonist, Ties Mellema is accustomed to playing all kinds of differentstyles during his concerts. One style that he has barely played during hiscareer, since he left the conservatory, is pop music, even though this type ofmusic formed a substantial part of his musical development as a teenager.
The most important pop artist during Mellema's puberty, was Prince. The suddenchanges in styles, from one album to the next, from one song to the next…. Evennow, way past puberty, Mellema’s fascination for this excellent artist remains.According to Mellema, Prince’s compositions are a match for many a classicalpiece.
""A passionate plea to dust off your programming. If youare open to it: highly recommended!"" and ""Impressive"", ""abeautiful and sincere testimony"", ""...a concert both virtuoso andpoetic at once"", ""compelling"", ""…in the same way hecommented on other compositions meticulously and with humour."" and ""greatpower of persuasion"".
(Music Chamber Assen Foundation)
""Ties and Hans played an exceptional concert inNieuwkoop. The atmosphere Ties manages to create is remarkable; it comes notonly from his charming personality and his ability to engage with the audienceearly on. This atmosphere is created mainly by his command of the instrument andhis communicative way of playing. His choice of repertoire is refreshing and hesucceeds in drawing his audience into his world of sounds in a compellingmanner. Hans is indispensible as supporting partner. The audience in Nieuwkoopwas fascinated by the beautiful saxophone music with its endless timbres andpossibilities.""
(Music Chamber Foundation in Nieuwkoop)
“He is a phenomenal saxophonist, who fills the room with hisbeautiful tone alone, but also with the power of his musical personality”, “greatsubtlety” and “The great measure in which this duo is attuned to one anotherbecame apparent in an improvisation which, according to the pianist, led themto places they had never been together before.”
(Eindhovens Dagblad)
“One of the great virtuosos of this moment.”
(Dagblad Tubantia)
Ties' nieuwe concertprogramma's met Hans Eijsackers, EnAccord en Niels Bijl
2013-2014
'Jazz we can!'
Klassieke kamermuziek vermengd met jazzen improvisatie. Jazz- en klassieke componisten die uitstapjeswaagden naar de 'andere' kant: George Gershwin, Ervin Schulhof,Martin Fondse, Tony Overwater, Edison Denisow, André Jolivet eneigen composities!
De saxofoon staat vooral bekend als'jazz instrument'. Ondertussen won Ties Mellema de NederlandseMuziekprijs, de hoogste prijs die een Nederlands klassiek musicus kanontvangen. Maar al sinds zijn eerste noten bestaat er geenscheidslijn tussen verschillende stijlen muziek voor Ties. Toen Tiesen Hans gingen samenspelen bleek Hans er precies hetzelfde over tedenken. Hun handelsmerk is inmiddels de improvisatie geworden, diezij tussen uitgeschreven klassieke werken zetten.
'Romantic Sax'
De saxofoon is een typisch product vanniet alleen de industriële revolutie, maar ook vooral van deromantiek. Het is gemaakt om lange uitgesponnen lijnen te kunnenspelen met veel kleur en gevoel. Adolphe Sax had een visie, en Tiesen Hans geven hier vorm aan in een geheel romantisch programma voorsaxofoon en piano. En als vanouds zullen zij hun eigen muzikalecommentaar geven in de vorm van ter plekke bedachte improvisaties.
Romantische sonates van o.a. vanBrahms, Rachmaninov, Schumann enBeethoven.
'Minimal Ties'
TiesMellema, solo saxofoons
optioneel met Niels Bijl,saxofoons
Minimal music highlights uit het saxofoonrepertoire.Oude krakers, en hedendaagse minimal music.
Terry Riley -Dorian Reeds
Philip Glass - Gradus
Ties Mellema - MinimalImpro
Ian Wilson - Ondes Ombragées
(voor saxofoon en LIVErecorded tape)
Eduardo Marturet - Canto Llano
(vor saxofoon entape delay)
Met Niels Bijl, saxofoons
Marc Mellitis -Black
voor twee baritonsaxofoons
Philip Glass, Music in theShape of a Square
voor twee sopraansaxofoons
'Shadows', TiesMellema, solo saxofoons
Een poëtisch programma rondom de IerIan Wilson en zijn Ondes Ombragées, een werk waarin de saxofonistzichzelf in de eerste helft opneemt en in de tweede helft metzichzelf samenspeelt. Het programma heeft een prachtige balans enafwisseling door het subtiele gebruik van elektronica.
'Shadows'is een continue zoektocht van Ties Mellema om het publiek mee tenemen in zijn muzikale wereld. Ties is voortdurend op zoek naarnieuwe stukken en klanken (bijvoorbeeld door het subtiele gebruik vanelektronica). Bovendien zijn er altijd componisten aan het schrijvenvoor deze veelzijdige muzikant. Elk concert neemt een unieke plaatsin in de ontwikkeling van Ties als muzikant en saxofonist.
Elkprogramma wordt afgestemd op de ruimte waarin het concert zalplaatsvinden. Bij voorkeur wordt de ruimte op een niet conventionelewijze gebruikt.
Er zijn twee constanten: de Ierse componist IanWilson en Johann Sebastian Bach (Cellosuite no. 3 of de Partita BWV1013)
Voorbeeldprogramma:
Eduardo Marturet (1953) -Canto Llano
voor saxofoon en tape delay
Ian Wilson (1964) -Ondes Ombragées
voor saxofoon en LIVE recording enplay-back
Luciano Berio (1925-2003) - Sequenza VIIb
voorsolosaxofoon
Johann Sebastian Bach (1685-1750) - Cellosuite no. 1,3 en/of Partita (orig. fluit)
voor saxofoon
Jorrit Dijkstra –Grapevine Loop, gescrheven voor Ties Mellema
voor saxofoon enelektronica
Maarten Ornstein - Leap Frog (2011), geschreven voorTies Mellema
voor saxofoon en elektronica
'Princepiration'
TiesMellema, saxen
En Accord, strijkkwartet
Wilmar de Visser,contrabas
Jorinde Keesmaat,regie
Een programma datzijn premiere beleefde in het Concertgebouw in de serie Tracks in2012. Het concert werd lovend ontvangen en was een razend succes.Reden om er mee door te gaan voor Ties, EnAccord, Wilmar en Jorinde.De insteek is een programma dat als rode draad de muziek en depersoon Prince heeft.
Hedendaagsecomponisten (David Dramm,Maarten van Norden, Jorrit Dijkstra,e.a.) schreven op Prince geïnspireerd werk, veelal groovend, funkyen melodisch, dat wordt afgewisseld met klassieke muziek waarbij eenduidelijke link is naar de muziek van Prince.
De doelgroep vandit programma zijn: Prince fans met een open vizier (een pleonasme!),jonge muziekliefhebbers die de stijfheid van het klassieke concertmaar moeilijk wennen vinden en muziekliefhebbers in het algemeen.
De muzikantenmaken tijdens het concert gebruik van de ruimte en lichten allesinformeel toe. Ook is er enthousiaste interactie met het publiek opverschillende informele manieren.
Meerover Princepiration:
Alssaxofonist is Ties Mellema gewend allerlei stijlen te spelen tijdenszijn concerten. Eén stijl die nog nauwelijks aan bod kwam in zijncarrière, sinds het conservatorium, is de popmuziek. Alhoewel dezemuziek een wezenlijk deel uitmaakt van Mellema's muzikaleontwikkeling als puber. De belangrijkste popartiest gedurendeMellema's puberteit was Prince, de plotselinge afwisseling vanstijlen, per album per nummer….ook nu Mellema al lang geen pubermeer is, blijft de fascinatie voor deze grootheid. Volgens Mellemadoen de composities van Prince niet onder voor menig klassiek werk.
_____________________________________
Enkele citaten over over Ties Mellema:
""Een warm pleidooi om uwprogrammering eens af te stoffen. Als u daarvoor openstaat: eenaanrader!"" en ""Indrukwekkend"", ""een mooien integer getuigenis"", ""...tegelijk virtuoze en poëtischeconcert"", ""meeslepend"", ""…net zoals hij deandere composities zorgvuldig en met humor van toelichting voorzag.""en ""grote overtuigingskracht"".
(Stichting Muziekkamer Assen)
""Ties en Hans hebben inNieuwkoop een bijzonder concert gegeven. Opvallend was de sfeer dieTies weet op te roepen, die niet alleen voortkomt uit zijn charmantepersoonlijkheid en het contact dat hij snel weet te maken met hetpubliek. Deze sfeer komt met name voort uit zijn beheersing van hetinstrument en zijn communicatief spel. Zijn repertoirekeuze isverfrissend en het lukt hem het publiek op meeslepende wijze in zijnklankwereld te betrekken. Hans is daarbij onmisbaar alsondersteunende partner. Het publiek in Nieuwkoop was gefascineerddoor het prachtige saxofoonspel met zijn oneindige klankkleuren enmogelijkheden.""
(Stichting Kamermuziek in Nieuwkoop)
“Hij is een fenomenaal saxofonist,die de zaal niet alleen vult met zijn prachtige toon, maar ook dekracht van zijn muzikale persoonlijkheid”, “grote fijnzinnigheid”en “Hoe sterk ditduo op elkaar is ingespeeld bleek uit een improvisatie die volgens depianist leidde naar plekken waar ze samen nog nooit geweest waren.”
(EindhovensDagblad)
“Een van degrote virtuozen van dit moment.”
(DagbladTubantia)
The saxophone embouchure is more about doing as little as possible.
I find myself often telling my students to do less when playing the sax. When they enter the conservatory they went through a development that usually meant they squeeze the reed, play with tight throat, and pull as many muscles as they can in their bodies. For me, playing the sax is about relaxing. Only using the muscles you need. And the good thing is that the body knows what to do. Whenever a teacher tells us how to hold our body and embouchure we start doing something. Which is good to try things out, but what happens many times is that we
keep doing this. Our learning curve should be aimed at not having to do and think about the things we learned. Things should come easy, without thinking. This will change your way studying immensely. You will study more but exit the practice studio refreshed!
I read this Wikipedia article about Henri Cartier Bresson, see below.
Very inspiring man, even more inspiring photos. Photography has grasped like nothing before. Especially being out on the streets. Using the old school methods on a digital SLR.
Currently I am experimenting with zone focus and later on I will try hyperfocal focus, using infinity...
Tomorrow it's off to the States, I will take my camera!
Cartier-Bresson exclusively used Leica 35 mm rangefinder cameras equipped with normal 50 mm lenses or occasionally a wide-angle for landscapes.[11] He often wrapped black tape around the camera's chrome body to make it less conspicuous. With fast black and white films and sharp lenses, he was able to photograph almost by stealth to capture the events. No longer bound by a huge 4×5 press camera or an awkward medium format twin-lens reflex camera, miniature-format cameras gave Cartier-Bresson what he called ""the velvet hand [and] the hawk's eye.""[citation needed] He never photographed with flash, a practice he saw as ""[i]mpolite...like coming to a concert with a pistol in your hand.""[11]
He believed in composing his photographs in the viewfinder, not in the darkroom. He showcased this belief by having nearly all his photographs printed only at full-frame and completely free of any cropping or other darkroom manipulation.[1] Indeed, he emphasized that his prints were not cropped by insisting they include the first millimetre or so of the unexposed clear negative around the image area resulting, after printing, in a black border around the positive image.
Cartier-Bresson worked exclusively in black and white, other than a few unsuccessful attempts in color. He disliked developing or making his own prints.[1] He said: ""I've never been interested in the process of photography, never, never. Right from the beginning. For me, photography with a small camera like the Leica is an instant drawing.""[12]
He started the tradition of testing new camera lenses by taking photographs of ducks in urban parks. He never published the images but referred to them as 'my only superstition' as he considered it a 'baptism' of the lens.[13]
Cartier-Bresson is regarded as one of the art world's most unassuming personalities. He disliked publicity and exhibited a ferocious shyness since his days in hiding from the Nazis during World War II. Although he took many famous portraits, his own face was little known to the world at large (which presumably had the advantage of allowing him to work on the street in peace). He dismissed others' applications of the term ""art"" to his photographs, which he thought were merely his gut reactions to moments in time that he had happened upon.
The simultaneous recognition, in a fraction of a second, of the significance of an event as well as the precise organization of forms which gives that event its proper expression... . In photography, the smallest thing can be a great subject. The little human detail can become a leitmotif.
'Shadows, een soloprogramma van Ties Mellema
Download aanbeveling
I am priveleged!
I get to play so many different concerts in this time with so many great people. And lots of cartes blanches. I can pick my own repertoire, the form of the concert. And I am loving it.
In the mean time I am taking pictures with my lomography cameras.
What more could I want?
