vrijdag 26 november 2010

In Dalian, last day in China

Last day in China, in Dalian now. Dalian is a relatively small city (3,578,000 people!). This afternoon first a masterclass, a rehearsal in the hall, a concert and, believe it or not, a Halloween party. I have no idea what the latter one means here in Dalian...


Touring in China was very different from the US (of course!), we always needed people to accompany us, the food is different (three warm meals a day, I gained some weight, I think), the distances are even greater and the audiences are less formal. We were warned for more resevred audiences, but only yesterday that was the case. All the other concerts we had very long applauses and lots of encores. We felt very appreciated :-)

Tomorrow back in Holland after a long period of very hard work. I need to relax without deadlines.

woensdag 24 november 2010

Wordt Splendor lid!

Graag zou ik aandacht willen vragen voor het volgende:

Ik wil samen met bevriende musici, componisten en andere paradijsvogels een nieuw podium oprichten.
Een centrum waarin we zo onafhankelijk mogelijk van machtige invloeden als de overheid en andere politieke instanties die dingen willen maken,
waarvan wij vinden dat mensen dat moeten kunnen zien, aanraken en horen.


Vanaf 1 januari wordt het voormalig badhuis aan de Nieuwe Uilenburgerstraat in Amsterdam omgetoverd tot een idylle met drie zaaltjes, 2 studeer-studio’s en  natuurlijk een bar.
Dit gebouw, dat in het centrum van Amsterdam een kloppend hart van vijftig kunstenaars wil zijn, zal onder de naam Splendor gaan bestaan.
Het omtoveren (ook wel renoveren genoemd) gaat 2 jaar duren;
Wij gaan echter al vanaf januari 2011 op allerlei spannende plekken in Amsterdam laten zien en horen wat we uiteindelijk in de Nieuwe Uilenburgerstraat zullen gaan doen.

Naast onze artistieke ziel en zaligheid stoppen wij met elkaar ook €50.000 eigen geld in een door ons op te richten BV.
Dat geld vormt het begin van een fundament voor een solide en bestendige toekomst voor Splendor.

Ik wil jou vragen de droom van mij en mijn vrienden werkelijkheid te laten worden,
door lid te worden van de vereniging ‘vrienden van Splendor’ voor €100 per jaar. 
Voor dat geld krijg je toegang tot de stroom aan activiteiten die wij gaan veroorzaken,
houden we je op de hoogte van alle dingen die we doen en uiteindelijk nog veel meer...

Alles over deze plannen kun je lezen op de website:
www.splendoramsterdam.com

Meld je aan voor Splendor door dit formulier in te vullen:
http://www.splendoramsterdam.com/section386003.html

Mochten jullie mensen kennen die ook misschien geïnteresseerd zouden zijn om 'vriend van Splendor' te worden,
dan vraag ik jullie vriendelijk om ze te attenderen op de bovenstaande links.
Alvast heel erg bedankt voor jullie moeite en betrokkenheid!

Met hartelijke groet,
Ties Mellema

Lucas van Woerkum's Documentary about Ties (Dutch)


Get Microsoft Silverlight
Bekijk de video in andere formaten.

Berio's Sequenza VIIb

Performed in the Frits Philipszaal Eindhoven, during Ties' Netherlands Music Prize Award Ceremony.

Berio - Sequenza VIIb

David Dramm - In the Beginning, on VPRO's Vrije Geluiden

Ties Mellema plays David Dramm's 'In the Beginning' which was written on request by Ties for his Prince Project

Video

Bach's Allemande BWV 1013 on Vrije Geluiden TV


Ties Mellema plays Bach's Allemande BWV 1013 (From the Flute Partita) in VPRO's Vrije Geluiden in November 2010

Video

In Bejing

Now in Bejing. We just visited the Tiananmen Square and the Forbidden City. Although the forbidden city was very impressive, the square meant more to me. I remember the images of the square very well in 1989, the student protest after the death of Hu Yaobang. Of course, there was nothing there that could remind one of these protests. There were two giant (!) television screens with Morricone like strings music and warm images of China.

Today no concerts or workshops. The whole day off. We had a lunch with the Dutch cultural attachée and tonight we will have some real Peking Duck, which I love, at least, in the Amsterdam version!

dinsdag 23 november 2010

Wordt Splendor lid, lees er hier meer over!
Splendor is een nieuw podium waar bevriende artiesten zo onafhankelijk mogelijk van machtige invloeden als de overheid en andere politieke instanties die dingen willen maken, waarvan wij vinden dat mensen dat moeten kunnen zien, aanraken en horen.

zondag 21 november 2010

In Macau, on tour with the Amstel Quartet

In Macau now. On tour with the Amstel Quartet. Tonight we had our second concert this tour. Yesterday played in Shanghai.

The audience was terrific, both concerts. And today was a extraordinary situation! The audience was lining up with security guards to get our signatures. Imagine that!

Watch the beautiful poster for the concert here

(Dutch) Kijk hier naar een documentaire van Lucas Van Woerkom over Ties Mellema op NTR Podium (of op Vimeo, HR)

(Dutch) Beluister hier de uitzending van Viertakt, Radio 4 met Ties Mellema

vrijdag 19 november 2010

Revised CV Ties Mellema (Dutch)

Op achtjarige leeftijd besloot TiesMellema dat hij saxofoon wilde spelen. Zijn vader liet hem CharlieParker horen en die klank beviel hem; bovendien zou de saxofoon hemhelpen met zijn astma. De keuze was goed, de veelzijdigheid van hetinstrument past volledig bij Ties. Nu zoveel jaar verder is hijactief als solist, kamermusicus en docent. In 2010 ontvangt hij alskroon op zijn werk tot zover, de Nederlandse Muziekprijs.

Ties voltooide zijnconservatoriumopleiding – eerste en tweede fase – metonderscheiding aan het Conservatorium van Amsterdam bij ArnoBornkamp. Daarnaast studeerde hij aan de Koninklijke Hogeschool voorMuziek in Stockholm bij Christer Johnsson. Na zijn studie beslootTies om lessen te gaan nemen bij de cellist Anner Bijlsma. Demuzikaliteit van deze meester is nog steeds een grote inspiratiebronen zorgt ervoor dat Ties nog regelmatig bij hem langs gaat.

Inmiddels is Ties zelf alshoofdvakdocent saxofoon verbonden aan het Fontys Conservatorium inTilburg waar hij zijn eigen klas opleidt.

Met bevriende musici richtte hij hetAmstel Quartet op dat over de hele wereld naam maakte. Met zijnpianist Wijnand van Klaveren speelde hij jarenlang recitals. Indeze intensieve samenwerking ontwikkelde dit duo een persoonlijke enintieme stijl. Nadat Wijnand zich toegelegde op het schrijvenvan muziek, vervolgde Ties zijn duospel met Hans Eijsackers. Zijmaakten een succesvol debuut als duo in het Concertgebouw inAmsterdam in 2007.

Naast de Nederlandse Muziekprijs heeftTies tal van toonaangevende prijzen gewonnen. Hoogtepunten zijn deprestigieuze Vriendenkrans van het Concertgebouw enConcertgebouworkest (alsmede de publieksprijs en een studiebeurs) eneen studiebeurs van de Voorziening voor Jonge Excellerende Musici.

Ties' muzikantschap kenmerkt zich doorzijn drang naar exploratie en grenzeloosheid. Niet alleen speelde hijvele premières van nieuwe composities die voor hem werdengeschreven, daarnaast is hij een fanatiek bewerker van muziek uitalle stijlperiodes (Het oeuvre van Bach vormt een rode draad) en ishij continu op zoek naar nieuwe cross-over vormen met jazz-, pop-,wereldmuziek, theater en dans.

Deze veelzijdige manier van werkenleverde Ties samenwerkingen over de hele wereld op met o.a. GustavoDudamel en het Simon Bolivar Jeugdorkest, Concertgebouw Tracks, MTV,the Four Baritones en Hans Dulfer.

De ambities van Ties houden niet op bijde saxofoon, en zorgen ervoor dat hij een musicus is van deze tijd.Samen met zijn Amstel Quartet richtte hij het label Amstel Recordsop. Amstel Records produceert cd’s van het kwartet en anderemuzikanten die daar in artistieke zin bij passen; Ties bracht onderzijn eigen naam drie cd’s uit bij Amstel Records. Hij is een actiefblogger en schreef een publiceerde voor nrc.next.

donderdag 18 november 2010

Blog 12-11-10 (post date is later)

In the train to the first rehearsal with the Brabants Orkest. I studied the  score a bit more and it should be ok. The most exciting thing for me now is the fact that I am trying to make a different sound than normal in this piece by Otto Ketting. I am using a metal LA Sax mouthpiece. I found this mouthpiece in Sweden when I studied there. Then I wanted a different set up for my jazz lessons with Johan Hörlen but I did not want to change reeds. On a Meyer I need to switch to Java or Rico which is too much of a hassle for me. The LA Sax allows me to change my sound without changing reeds and having to fid a completely different embouchure. But still, it is the first time I will perform publicly with this kind of set-up. And not being used to it like I am to my AL3 over the last 3 years I am not 100% secure, to be honest. But, this is the sound I think the piece should have. I could not do this with my AL3, so there's no choice I guess. And I am quite sure it will be fine. Just go with the flow.

Yesterday I had an interview with NRC, with Mischa Spel. It was like a conversation, which are the best interviews. She gave her opinion (which won't end up in the article I guess) and challenged me to think and speak. Which I did. I had to rethink my opinion on conservatory education. I once vented this in an earlier blogpost, which was an open letter to my director at the Fontys Conservatory. It boils down to this. Conservatories are trying to get their students to be aimed towards the market. I think that is the wrong way. There is no market for yet another string player, saxophonist, Liszt pianist. Let's be honest. People were not waiting for a pianist specialized in contemporary music who's a master at Boulez and Franssens, but in the late '90 Ralph van Raat proved that he could find an audience for his niche. And why? He put is heart into it. He chose his own way. That is what conservatories should stimulate: finding your own voice, your niche. And being flexible about it. You could end up anywhere. You find a path that you would never have thought you would enter. Maybe you have to give up your first love and replace it with a newer one. We change and students shouldn't be afraid to face these changes during their education.

woensdag 17 november 2010

Mijn bedankjes tijdens de uitreiking van de NMP 2010

Bedankt:

Mijn familie, Ailed en Saúl, mijn ouders en mijn zus voor jullie onvoorwaardelijke steun en hulp

Mijn mentoren, Anner Bijlsma en John Floore.
Anner hielp me bij mijn muzikale ontwikkeling. Hij stimuleerde me de lange lijn te durven loslaten en meer te gaan spreken.
John Floore hielp me met maken van een concreet plan voor de invulling van de Nederlandse Muziekprijs studie en hij bracht me in contact met Kenny Werner.

De NMP commissie voor het meedenken over de invulling van de prijs. In het bijzonder Huub van Dael, die me op het spoor van Anner Bijlsma zette, Cees Olthuis voor zijn trouwe concertbezoek en Lucas Vis voor zijn waardevolle muzikale tips om tot het uiterste te gaan.

Het Fonds Podiumkunsten dat me in moeilijke tijden heeft ondersteund.

Marjolein van Gemerden die er altijd was en alles in goede banen leidde.

Arno Bornkamp voor het vertrouwen dat hij in me had door me te stimuleren voor de NMP te auditeren

Het Amstel Quartet, dat zorgt voor een solide basis van mijn muzikale leven.

Mijn goede vrienden waarvan de meesten er vandaag zijn!

Léon de Lange, mijn manager, die me met raad en daad bij staat.

Lucas van Woerkom voor zijn ongetwijfeld mooie documentaire die volgende week af is.

Otto Ketting voor zijn prachtige Medusa.

En natuurlijk het Brabants Orkest onder ledig van Jac van Steen waarmee ik vandaag mocht samenspelen.

dinsdag 16 november 2010

Een blog van Masjinist over de uitreiking van de NMP

Medusa

Het origineel van deze blog staat hier

Volgens de mythologie was Medusa een vrouw met slangenhaar die iedereen die haar aankeek met haar blik versteende. Otto Ketting componeerde in 1992 zijn Medusa voor altsaxofoon en orkest. Op 14 november werd dit werk door Het Brabants Orkest uitgevoerd met Ties Mellema als solist. Omdat de haardos van Mellema nou niet bepaald indrukwekkend is, laat staan angstaanjagend, had hij besloten een duivels rood jasje aan te trekken. Of moet ik dat meer als iets Faustiaans interpreteren en had Mellema het gevoel dat hij later die middag zijn ziel aan de duivel zou verkopen?



Na afloop van Medusa, kreeg de saxofonist namelijk uit handen van de staatssecretaris van Cultuur, Halbe Zijlstra, de prestigieuze Nederlandse Muziekprijs 2010 uitgereikt. Aanvankelijk zou de minister van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur komen, maar die had na alle protesten tegen het beleid waarschijnlijk koudwatervrees gekregen. In zijn openingstoespraak had de directeur van Het Brabants Orkest, Arthur van Dijk, op een meesterlijke, op z’n zachtst gezegd ironische wijze de overheid bedankt voor het geld dat ze in muzikaal talent staken. De staatssecretaris begon zijn speech daarom direct met de woorden dat hij niets over het beleid en aankomende bezuinigingen zou zeggen. Dit ondanks de subtiele hint van de bassisten van het orkest, die bij wijze van protest het podium hadden verlaten en zich lieten vertegenwoordigen door slechts één bassist met elektronische versterking, het angstbeeld van de toekomst.

Enige subtiliteit viel de staatssecretaris overigens niet te verwijten, enige kennis net zo min. Vanaf een briefje somde hij wat intimiteiten uit het leven van Ties Mellema op. Zo kwamen we erachter dat deze op zijn negende al met zijn saxofoon speelde (sic!) en dat Ties na een ongeval overwogen had postbode te worden. Zijlstra zelf was de enige die hardop moest lachen om het feit dat dat vak door de marktwerking al kapot gemaakt was. Hij dacht de winnaar nog eens te prijzen door te vermelden dat Ties naast altsax ook nog sopraan- en baritonsax bespeelde, eraan voorbijgaand dat élke jonge saxofonist met ambities meerdere types bespeelt. Je kunt zelfs niet tot het conservatorium worden toegelaten met slechts één instrument. Als laatste blunder bedankte Zijlstra nog de man die met de Ketting driedaagse van Het Brabants Orkest geëerd werd. Hij wist dat de componist in de zaal zat, maar hij had geen idee welke richting hij op moest kijken. Extra pijnlijk detail was dat Otto Ketting aanvankelijk toegang geweigerd werd tot het rechtse bobo-hoekje met gratis champagne van de linkse muziektempel.

Ties Mellema hoorde het allemaal onbewogen aan. Hij wist dat deze staatssecretaris er alleen ter meerdere eer en glorie van zichzelf stond. Ties bedankte iedereen die bijgedragen had aan zijn succes en wist ook de componist moeiteloos uit de menigte te pikken. Geen woord in de richting van Zijlstra en zeker geen bedankje aan de overheid die deze prijs ter beschikking had gesteld. Muzikanten zijn nog solidair met elkaar al zal solidariteit in deze politieke crisis ook wel tot linkse hobby verheven zijn.

Het was al met al een waardige afsluiting van de Ketting driedaagse met een prachtig concert en een terecht eerbetoon aan saxofonist Ties Mellema. Tegelijk is pijnlijk duidelijk geworden dat als deze staatssecretaris ook maar de geringste politieke invloed op de cultuur krijgt, we in Nederland een hele sombere toekomst tegemoet gaan. Kon Medusa hem maar een ogenblik in de ogen kijken…

De speech van staatssecretaris Zijlstra

Uitreiking Nederlandse Muziekprijs 2010

Toespraak | 15-11-2010

Staatssecretaris Halbe Zijlstra reikte zondagmiddag 14 november de Nederlandse Muziekprijs uit aan soxofonist Ties Mellema. Dit vond plaats in Eindhoven na een concert van het Brabants Orkest, waarin de laureaat soleerde.



Het is mij een eer om hier voor u te staan, bij mijn eerste publieke optreden als staatssecretaris van cultuur. Na alle commotie van de afgelopen weken over het cultuurbeleid van dit kabinet, kan ik me voorstellen dat een aantal van u benieuwd zal zijn of ik iets meer ga zeggen over dit onderwerp. Maar vanmiddag staan we hier om een groot muzikaal talent te onderscheiden met de Nederlandse Muziekprijs. Ik ga het nu niet over zoiets huiselijks als de overheidsfinanciën hebben.


· Vandaag zijn we getuige van een prachtige dubbelslag: het afsluitende concert van een mooi eerbetoon aan Otto Ketting, één van Nederlands meest succesvolle componisten; én de prijsuitreiking van de Nederlandse Muziekprijs. Dat betekent een bijzondere middag met een speciale dubbelrol voor saxofonist Ties Mellema. Want hij soleert bij Het Brabants Orkest, gastheerorkest van het Otto Ketting Festival, en hij ontvangt vanavond de Nederlandse Muziekprijs. Twee keer eerder heeft een saxofonist deze prijs mogen ontvangen: Olga de Roos en Arno Bornkamp gingen hem voor, respectievelijk in 1987 en 1991.


· Dit jaar wordt de Nederlandse Muziekprijs maar liefst viermaal uitgereikt, een unicum in de historie van deze prijs. Ook de gitarist Izhar Elias, de bariton Henk Neven en blokfluitist Erik Bosgraaf zullen nog worden onderscheiden.


· Dat is goed nieuws voor de Nederlandse muziekwereld, want deze `vierslag' bevestigt dat ons land veel jong talent heeft - dat bovendien de weg naar de internationale concertpodia weet te vinden.


· Op zijn negende begonnen met saxofoonspelen is Ties Mellema uiteindelijk afgestudeerd aan het Conservatorium bij de eerdere prijswinnaar Arno Bornkamp.


· Dat Ties over geweldige talenten beschikt, blijkt uit zijn erelijst. Hij won nationaal en internationaal belangrijke prijzen zoals de Concours pour les Jeunes Solistes des Régions de l'Europe, het Nationale Concours van de Stichting Jong Muziektalent Nederland en de prestigieuze Vriendenkrans van het Concertgebouw en Concertgebouworkest.


· Beste Ties, het is niet alleen een kwestie van talent, maar ook van doorzettingsvermogen en een ijzeren wil. Op 12 maart 2008 gleed je uit over je keukenmatje, en de scherf van een espressokopje sneed een zenuw, een pees en een slagader in je rechterpols door. Een huis-, tuin- en keukenongelukje leek catastrofale gevolgen te krijgen, want het zag er destijds naar uit dat je nooit meer je oude niveau zou kunnen halen. Je had zelfs al een plan B in je hoofd voor het geval je geen saxofoon meer zou kunnen spelen. Dat plan bestond uit postbode worden. Gezien de huidige ontwikkelingen op de arbeidsmarkt voor postbodes, zou dat overigens geen gespreid bedje zijn geweest.


· En nu, ruim 2 jaar later, ben je de blessure te boven gekomen, en sta je toch zomaar hier. De commissie die bepaalt wie deze prijs krijgt, roemt terecht je inspirerende muzikaliteit. Je technische beheersing is van uitzonderlijk niveau en je programmakeuze getuigt van fantasie, durf en veelzijdigheid. Dat maakt je tot een ware ambassadeur voor de saxofoon. Door `saxofoon' te zeggen doe ik je mogelijk te kort, want je bespeelt zowel de sopraan-, tenor-, als baritonsax.


· Ik zou hier graag aan willen toevoegen dat je ook een goed ambassadeur bent voor de muziek als geheel. Je repertoire behelst niet alleen stukken uit alle eeuwen van de klassieke muziek, maar is ook genre-overstijgend; al doe je daar zelf vrij luchtig over. In een interview op de website voor het concertgebouw zeg je zelf dat je geen onderscheid ziet tussen jazz en klassiek. Waar je mee bezig bent, is elke keer een nieuwe betekenis van een muziekstuk aan de luisteraar geven. Bij jazz heet het improviseren en bij klassiek heet het interpreteren. Deze verscheidenheid is een belangrijk onderscheidend element, waarmee je een plaats op lijst van winnaars van de Nederlandse Muziekprijs verdient.


· Om in aanmerking te komen voor deze prijs moet je als musicus heel stevig in je schoenen staan. Het is namelijk geen competitie waarbij je een prijs wint door alleen maar beter te zijn dan de andere deelnemers. Om tot het studieprogramma te worden toegelaten, moet je al hebben bewezen dat je tot de allerbesten behoort. En alleen als je in deze periode laat zien dat je boven jezelf kunt uitstijgen en iets wezenlijks kunt toevoegen, kom je in aanmerking voor de Nederlandse Muziekprijs.


· Beste Ties Mellema, ik wil je van harte feliciteren met deze geweldige prestatie. Je hebt ook vanmiddag laten horen dat je de muziekprijs waard bent. Je laat ons genieten van je overweldigende muzikaliteit en, niet minder belangrijk, van je bevlogen uitstraling.


· Ik ga ervan uit dat jij het Nederlandse en het internationale muziekleven zal blijven verrijken. Als blijvende stimulans overhandig ik je daarom de belangrijkste onderscheiding die ons land op dit gebied kent: de Nederlandse Muziekprijs. Ik wens je heel veel succes bij je muzikale loopbaan. Ik hoop dat we nog heel veel van je gaan horen!

Afzender


* Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap

zondag 14 november 2010

Ties Mellema receives the Netherlands Music Prize during a concert with the Brabants Orkest in Eindhoven in the Philipszaal. Ties will perform Berio's Sequenza VIIb and Ketting's Medusa Saxophone Concerto (with cadenza by Martin Fondse). More info here

vrijdag 12 november 2010

Preparing for the Netherlands Muziek Prize Award concert

Once a year, maybe one time more, I have an extreme delay with the train. That's a pretty good score, you would say. But of all the moments I could have had this delay, it shouldn't have been today. Maybe it could have happened when I was visiting a friend below the rivers, or even when I'm off teaching (sorry dear students). But today, the general rehearsal for the Netherlands Music Prize award concert tomorrow… Come on!

Well, I guess it's quite easy to start thing 'why me?', 'why today?', etc. (see above). But I shouldn't. I just called with the orchestra and they offered to change around the rehearsal schedule. So that problem is solved. After the rehearsal though I have an appointment with my clothing designer, Aziz. I just texted him to change our appointment. I expect it will be no problem. So in the end, there is no problem. Like the Dalai says, problems don't really exist. When you can solve it, it's not really a problem, and when you cannot, it's not a problem anymore, but a fact. So the fact that remains is that I loose about 3 hours today in the train. Time I wanted to spend on relaxed study on my horn, doing the final selection of my reeds and playing through the pieces for tomorrow a couple of times. But I guess I could continue a bit in the evening and give up some leisure time.
It's a hectic time… Sunday is a busy day and I do have the feeling that I am living on the edge of what is doable sometimes. But I know that in the end it's always not so bad. These two months were incredible though, and still are… Concertgebouw and Orgelpark concerts with the quartet with all (!) new repertoire in two weeks, then off for US tour in October, then two weeks to prepare for tomorrow and Wednesday we're off to China… Then I will have some time to relax. In December and January I only have some concerts with the quartet with mainly recycled repertoire. I can't wait!

zaterdag 6 november 2010

One week to go

I started this blog to not only have a way to channel my thoughts outside of my music, but also to share them with my audience.

Sometimes I wonder if it is a good idea to write down these thoughts for everyone to read. But then I realize that I want to offer people a back stage look into my life as a musician. I think it gives an extra dimension if you know an artist, and how he works, acts, thinks...

It's now one week to go until my Netherlands Music Prize Award ceremony. Exciting times. And not always easy...

I still haven't fully figured out how I can work best: efficient, technically and of course musically. But I have come to realize that I am ever changing. I am always looking for new ways, and I hope to one day fully accept my way to work in my mind. I noticed I am still ondoctrinated by the way to work at the conservatory. The more hours you study the better! And although quantity does work, quality is sometimes forgotten. And more importantly, when did you study enough? How do you know when to stop studying?

Kenny Werner gave me life changing answers. Google him, read his book 'Effortless Mastery'' and change your life too :-)

Oh, and, interesting for saxophone connaisseurs, especially classical ones, Ii will be performing the Ketting on a metal LA Sax mouthpiece :-)

maandag 1 november 2010

Back from US tour

The end of another Amstel Quartet tour to the US. I am on the plane right now. The second flight of a 21 hour trip from Alaska to Amsterdam. While I am writing this, I am looking at the desktop image on my Powerbook. A screenshot of a Skype conversation with my son Saúl during our spring tour. This tour we didn't have enough moments to Skype, unfortunately. I will see him, and my girlfriend in about 9 hours from now. As I wrote before, tours are the only moment I can really detach and let go. I have no deadlines, no phonecalls, etcetera. But coming back, I realize that 'normal' life is coming back. I am a bit nervous.

At home a lot of work is waiting for me. The biggest thing of course is the award ceremony for the Netherlands Music Prize in two weeks, for which I still have to finalize my knowledge of the scores. In between I have some interviews and in two (!) days a recording for the Dutch television show, 'Vrije Geluiden', with different repertoire. And in the mean time, my quartet keeps going like it always does. We are even finishing editing our newest CD 'Amstel Raga' with Niti Ranjan Biswas. All really great and fun stuff. Exactly what I wanted to do when I decided to become a professional musician. But I think nobody could have prepared for the work it takes to keep up with all of these different activities, maintaing a high musical and instrument technical level and f course managing most of my activities myself. Although I am very glad I have found a great manager half a year ago. He is taking a lot of work out of my hands so I can focus on the content, my music.
In the end everything always works out for the best, and I enjoy everything I do at the moment itself.
One of the most important lessons I have learned is that I have gained enough experience to make everything work out with less time than before. I can trust myself more nowadays. I will do the work I need to do more intuitively than before. I remember an interview with Jaap van Zweden and I believe Emmy Verhey I saw years ago. The interviewer asked the violinists how they still improved. They both answered that they learn easier and faster. Even with my bad hand I realize that I am going through the same thing. Music becomes less and less about studying, technical things, and more and more a part of myself, an expression my personality, my feelings. To find the balance between a healthy life and the hard work I still need to do, obviously can be difficult sometimes.
When I asked Kenny Werner (author of the great book 'Effortless Mastery') when you know you have studied enough, he said: ""When you can let go of the notes a hundred percent.""