Een blog van Masjinist over de uitreiking van de NMP

Medusa

Het origineel van deze blog staat hier

Volgens de mythologie was Medusa een vrouw met slangenhaar die iedereen die haar aankeek met haar blik versteende. Otto Ketting componeerde in 1992 zijn Medusa voor altsaxofoon en orkest. Op 14 november werd dit werk door Het Brabants Orkest uitgevoerd met Ties Mellema als solist. Omdat de haardos van Mellema nou niet bepaald indrukwekkend is, laat staan angstaanjagend, had hij besloten een duivels rood jasje aan te trekken. Of moet ik dat meer als iets Faustiaans interpreteren en had Mellema het gevoel dat hij later die middag zijn ziel aan de duivel zou verkopen?

Na afloop van Medusa, kreeg de saxofonist namelijk uit handen van de staatssecretaris van Cultuur, Halbe Zijlstra, de prestigieuze Nederlandse Muziekprijs 2010 uitgereikt. Aanvankelijk zou de minister van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur komen, maar die had na alle protesten tegen het beleid waarschijnlijk koudwatervrees gekregen. In zijn openingstoespraak had de directeur van Het Brabants Orkest, Arthur van Dijk, op een meesterlijke, op z’n zachtst gezegd ironische wijze de overheid bedankt voor het geld dat ze in muzikaal talent staken. De staatssecretaris begon zijn speech daarom direct met de woorden dat hij niets over het beleid en aankomende bezuinigingen zou zeggen. Dit ondanks de subtiele hint van de bassisten van het orkest, die bij wijze van protest het podium hadden verlaten en zich lieten vertegenwoordigen door slechts één bassist met elektronische versterking, het angstbeeld van de toekomst.

Enige subtiliteit viel de staatssecretaris overigens niet te verwijten, enige kennis net zo min. Vanaf een briefje somde hij wat intimiteiten uit het leven van Ties Mellema op. Zo kwamen we erachter dat deze op zijn negende al met zijn saxofoon speelde (sic!) en dat Ties na een ongeval overwogen had postbode te worden. Zijlstra zelf was de enige die hardop moest lachen om het feit dat dat vak door de marktwerking al kapot gemaakt was. Hij dacht de winnaar nog eens te prijzen door te vermelden dat Ties naast altsax ook nog sopraan- en baritonsax bespeelde, eraan voorbijgaand dat élke jonge saxofonist met ambities meerdere types bespeelt. Je kunt zelfs niet tot het conservatorium worden toegelaten met slechts één instrument. Als laatste blunder bedankte Zijlstra nog de man die met de Ketting driedaagse van Het Brabants Orkest geëerd werd. Hij wist dat de componist in de zaal zat, maar hij had geen idee welke richting hij op moest kijken. Extra pijnlijk detail was dat Otto Ketting aanvankelijk toegang geweigerd werd tot het rechtse bobo-hoekje met gratis champagne van de linkse muziektempel.

Ties Mellema hoorde het allemaal onbewogen aan. Hij wist dat deze staatssecretaris er alleen ter meerdere eer en glorie van zichzelf stond. Ties bedankte iedereen die bijgedragen had aan zijn succes en wist ook de componist moeiteloos uit de menigte te pikken. Geen woord in de richting van Zijlstra en zeker geen bedankje aan de overheid die deze prijs ter beschikking had gesteld. Muzikanten zijn nog solidair met elkaar al zal solidariteit in deze politieke crisis ook wel tot linkse hobby verheven zijn.

Het was al met al een waardige afsluiting van de Ketting driedaagse met een prachtig concert en een terecht eerbetoon aan saxofonist Ties Mellema. Tegelijk is pijnlijk duidelijk geworden dat als deze staatssecretaris ook maar de geringste politieke invloed op de cultuur krijgt, we in Nederland een hele sombere toekomst tegemoet gaan. Kon Medusa hem maar een ogenblik in de ogen kijken…